مردم افغانستان، ایران و تاجکستان به یک زبان حرف میزنند اما با لهجه های متفاوت

Same Language but Not Easy to Understand

 

The people in Afghanistan, Iran and Tajikistan speak the same language but by different names and in different dialects. The people in Afghanistan call it Dari, the people in Iran call it Farsi and the people in Tajikistan call it Tajiki. They use the same verbs and the same grammar and sentence structure but still they have different names for most of the items which makes it difficult for each other to understand. I am writing down here some of the items which have got different names in Afghanistan and the same items got different names in Iran to explain the extent of the difference in two dialects of the same language and to make it clear that why it is difficult for Afghans to understand when an Iranian person speaks and why it is difficult for the Iranians to understand the same language when an Afghan speaks. I think the level of understandability among the common people of the two communities can be estimated to almost 50 % because of the different expressions and different names used in different areas for different items. These are the most common things which have got different names in Afghanistan and different names in Iran and also different names in Tajikistan:

نام در زبان انگلیسی English Name	نام در ایران Name in Iran	نام در افغانستان Name in Afghanistan	شماره No.
cucumber	خیار	بادرنگ	۱
tomato	گوجه فرنگی	بادنجان رومی	۲
bottle	باطری	بوطل	۳
spinach	اسفناج	پالک، اسفناج	۴
tray	سینی	پتنوس	۵
process	فرآیند	پروسه	۶
Pennyroyal	پونه	پودینه	۷
cup	فنجان	پیاله	۸
watermelon	هندوانه	تربوز	۹
Cucumber hoop	خیار چنبر	تره	۱۰
street	خیابان	جاده، سرک	۱۱
teapot	قوری	چاینک	۱۲
shisha, hooka	قلیان	چلم	۱۳
carrot	هویج	زردک	۱۴
peach	هلو	شفتالو	۱۵
beans	لوبیا (سبز)	فاصلیه	۱۶
Notebook	دفتر	کتابچه	۱۷
potato	سیب زمینی	کچالو	۱۸
hand cart	فرغون	کراچی	۱۹
window	پنجره	کلکین	۲۰
Banana	موز	کیله	۲۱
chat, talk, speech	سخن	گپ، سخن	۲۲
leek	تره فرنگی	گندنه	۲۳
glass	لیوان	گیلاس	۲۴
beetroot	چغندر	لبلبو	۲۵
tangerine	نارنگی	مالته	۲۶
green peas	نخود فرنگی (نخود سبز)	متر	۲۷
religious school	مدرسه دینی	مدرسه	۲۸
pepper	فلفل	مرچ	۲۹
school	مدرسه	مکتب	۳۰
radish	ترب	ملی	۳۱
bus	اتوبوس	ملی بس (مینی بس)	۳۲
red radish	تربچه	ملی سرخک	۳۳
car	ماشین	موتر	۳۴
orange	پرتقال	نارنج	۳۵

حکومت وحدت ملی در افغانستان / A government of national unity in Afghanistan

حکومت وحدت ملی در افغانستان

حکومت وحدت ملی در افغانستان یک اصطلاح نادرست است، چرا؟ برای اینکه درین کشور، یک ملت واحد وجود ندارد و اگر وجود داشته باشد، نیاز برای وحدت آن نیست، چون کلمه ای ملت خود به مردم یکپارچه یک کشور اطلاق می شود، که در افغانستان وجود ندارد.

این کشور در حقیقت از اقوام متفاوت، با فرهنگ ها و زبان های متفاوت، با ادیان و مذاهب متفاوت، و از فرقه ها و احزاب متفاوت تشکیل شده است. این کشور به حکومت وحدت ملی نیاز ندارد، بلکه به یک نظام قدرتمند مبتنی بر عدالت و مساوات فرد محور نیاز دارد، که قوانین آزادی خواهانه برای همه ای اقشار متفاوت را تطبیق کند، و در عین زمان برای تقویت هر زبان، هر دین، هر مذهب و هر فرهنگ و قوم این کشور بر اساس معیار های شایسته سالای و مساوات در برابر قانون و عدالت اجتماعی و از بین بردن هر نوع تبعیض و تحمیل و سلطه جویی های یک قشر بر قشر دیگر بپردازد. هر قوم، هر دین، هر مذهب و هر زبان و هر فرهنگ این کشور باید خود را امن احساس کند و خود را از هر نوع تهاجم و حمله ای میان فرقه ای در امان ببینند.

این گونه می شود یک ملت را بوجود آورد. و در میان یک ملت همدلی و همدیگر پذیری را به وجود آورد. و یک حس مربوط به این سر زمین بودن را در میان هر قشر جامعه ایجاد کرد. و حمایت آنها را برای بهبودی همه ای اقشار جلب کرد. یک کودک شیعه هزاره باید حق این را داشته باشد که در مکتب مذهب خودش را بیاموزد، یک کودک هندوی افغانستان باید این حق را داشته باشد که در مکتب دین خودش را فراگیرد یک کودک قندهاری باید حق این را داشته باشد که اگر بخواهد به زبان پشتو درس بخواند، یک کودک ازبک باید در مکتب حق این را داشته باشد که الفبای زبان ازبکی را بیاموزد. یک کودک سیک افغانستان باید این حق را داشته باشد که در مکتب درس دینی خودش را بخواند.

سند تحصیلی و تخصصی یک جوان هزاره بامیان یا یک پشتون قندهار، یا یک هندوی باغ بالا، یا یک جوان ازبک میمنه برای مردم این کشور یک ارزش مساوی داشته باشد و برای همه ای آنها یک نوع سهولت ها را فراهم کند. پس از حل مشکلات داخلی و یکپارچه ساختن مردم این کشور، به آسانی و با قوت همه ای اقشار می توان به مشکلات خارجی توجه کرد.

A government of national unity in Afghanistan

A government of national unity in Afghanistan is not an appropriate term to use, why? Because in this country, in practice such a thing as a “nation” does not exist, to work for its unity, but if it does exist, there’s no need for its unity, because the word nation refers to an already integrated and united people of a country which is not the case in Afghanistan.  

The country, in fact, has been formed from a number of different ethnicities, different cultures and languages, with different religions and different sects and parties. This country does not need a government of national unity, but a powerful system based on justice and equality, need based and individual-centered, with the implementation of liberal laws for different classes equally, and at the same time supportive and strengthening the different languages, different religions, every branch of religion (mazhab) and different cultures in this country based on criteria of social justice and equality before the law and to eliminate all forms of discrimination and the imposition and dominance of one class over another class. Every ethnicity, every religion, every language and every culture must feel secure themselves from any kind of invasion and the sectarian attacks of other classes.  

These steps can create a nation. Amongst the nation, it can create the ability to accept each other’s differences and it can create empathy towards each other. The feeling of belongingness to this land among every class of society can also be established. These steps can also gain their support for the development of all classes. A Shiite Hazara boy should have the right to study his own religion at school. An Afghan Hindu child should have the right to learn his own Hindu religion at school. A Pashtoon child of Qandahar should have the right to study all his lessons in Pashto at school. An Uzbek child should have the right to learn the alphabet of Uzbeki language at school. An Afghan Sikh child should have the right to study his own religion at school.  

The diplomas and certificates as well as the professional knowledge of a young Hazara boy from Bamyan or Pashtun boy from Kandahar, or a Hindu from Baghe-e-Bala or an Uzbek boy from Faryab province, should be dealt with equally and must have an equal value for all of them and provide the same kind of job opportunities and ease for all. After solving all these internal problems, by having a unified nation formed by heterogynous classes as equal people of this country, people can easily with the strength of all classes face and resolve all external problems.