Afghanistan needs anti-racism and anti-discrimination laws

افغانستان به برنامه عملی و ایجاد قوانین مبارزه با تبعیض و نژادپرستی نیاز دارد

............................................................................................

مجمع عمومی سازمان ملل متحد از کشور های جهان میخواهد پس از تصویب اعلامیه دوربان، کشور ها باید با برنامه های واضح و عملی برای مبارزه با تبعیض، نژاد پرستی، نابرابری و بی عدالتی های موجود در کشور های شان مبارزه کنند و از نتابج ملموسی برای ملل متحد گزارش داده و مشکلات مردم خود را رفع کنند.

کنفرانس بین المللی دوربان برای مقابله با نژادپرستی، بیگانه هراسی و نابردباری که در سال 2001 برگزار شد، به واسطه چند ویژگی‌ نقطه عطفی در حقوق بشر در جهان امروز محسوب می‌شود که در واقع افغانستان نیز باید تمام معاهدات آنرا یک به یک در داخل کشور با برنامه ریزی و ایجاد قوانین بنیادی برای منع تبعیض، منع نژادپرستی، منع قومگرایی، منع بیگانه ستیزی و بیگانه هراسی عملی سازد و عدالت را در میان اقوام و نژاد ها و فرهنگ های مختلف افغانستان تامین کند، و گر نه پیامد های بسیار ناگواری برای افغانستان خواهد داشت.

افغانستان از هر نوع تبعیض زبانی، سمتی، دینی و مذهبی، نژادپرستی، قومگرایی، سمت گرایی، و آپارتاید نژادی رنج میبرد و پیامد های ناگوار آن هر لحظه جان صد ها نفر را به خطر می اندازد و مانع اصلی سر راه صلح افغانستان است. درز کردن اسناد مخکش از ارگ ریاست جمهوری بیشتر از پیش بر موجودیت مشکلات عظیم داخلی و نفاق میان قومی در افغانستان مهر تائید گذاشته و بحران تبعیض نژادی فراگیر در تمام سطوح نهاد های دولتی افغانستان را برملا و آشکار ساخت.

درز کردن این سند در واقع راه و مسیر تازه ای را برای مردم افغانستان و دولت مردان و سیاستمداران آگاه افغانستان گشوده است، تا آنها متوجه رسالت واقعی شان در جامعه افغانستان شوند که در طی چهل سال گذشته از نابرابری، بی عدالتی و بعد از قرن‌ها زندگی تحقیرآمیز، و بی عدالتی در نتیجه برده‌داری، استعمار کلاسیک و جدید و نژادپرستی سیستماتیک رنج کشیده و به شکل آپارتاید مردم افغانستان آسیب های فراوانی را متحمل شده اند. مردم افغانستان و همچنان جامعه بین‌المللی باید تصمیم بگیرند تا یک کنفرانس ملی در سطح افغانستان دایر گردد و در مورد اشکال بدخیم نژادپرستی، تبعیض، نابرابری ها، و پیامد های ناگوار آن برای مردم افغانستان صحبت کنند و بعد از آن همسویی خود را با کنفرانس و اعلامیه جهانی دوربان در بالاترین سطح مشارکت اعلام کنند و دولت افغانستان باید در عمل گام های مفید و سودمندی برداشته و به جامعه بین‌المللی اطمینان بدهد که اراده ای سیاسی برای مبارزه با پدیده شوم نژادپرستی، قومگرایی و تبعیض را دارند و در عمل با برنامه و نتایج ملموس و در همسویی با اعلامیه دوربان، از تجزیه، نفاق و آپارتاید میان قومی در بین مردم افغانستان جلوگیری خواهند کرد.

این آخرین شانس برای مردم افغانستان و جامعه مدنی این کشور در امر مبارزه با تبعیض، قومگرایی، نژادپرستی و آپارتاید است و این یکی دیگر از ویژگی های این کنفرانس ملی مبارزه با نژادپرستی، تبعیض و قومگرایی خواهد بود که برای اولین بار در تاریخ افغانستان به عنوان چراغی برای آینده، جوامع مدنی و سازمان‌های غیر دولتی در کنار دولت‌ افغانستان در مبارزه علیه نژاد پرستی، کینه توزی و تبعیض نژادی، نابرابری، محروم کردن گروهی از حقوق بشری به خاطر قوم، زبان، مذهب و یا دین شرکت کنند و نقش و اهمیت خود را در جنگ علیه نا برابری، بی عدالتی و نقض حقوق بشر نشان دهند.

مبارزه بر ضد نژادپرستی، تبعیض (زبانی، سمتی، مذهبی، دینی)، قومگرایی، نه تنها یک وجیبه ای دینی مردم افغانستان است، بلکه مسئولیت مستقیم دولتمردان و سیاستمداران افغانستان نیز است، چون پیامد های این پدیده شوم تمام اقوام افغانستان را به سوی قتل عام، جنگ های داخلی و از بین بردن و نابودی کشور رهنمون میسازد.

تامین عدالت و برابری و ایجاد فرصت های مساوی برای تمام اقوام، مذاهب، ادیان و نژاد های افغانستان یگانه راه به سوی یک افغانستان متحد، یکپارچه و قدرتمند است که میتواند تمام مشکلات مردم افغانستان را حل کند و همدلی، حمایت و همسویی مردم افغانستان با دولت این کشور را تقویت کند.

در افغانستان همیشه از یکپارچگی و وحدت ملی سخن گفته میشود، ولی متاسفانه هیچ اقدام عملی درین راستا انجام نشده است و این واکنش‌ های منفی همیشه از سوی بزرگترین سیاستمداران، دولتمردان و گروه ‌هایی صورت می‌گیرد که به اصطلاح داعیه دفاع ازحقوق بشر و دموکراسی دارند اما در عمل بطور وحشتناکی حقوق بشر را نقض می‌کنند

.
کنفرانس مبارزه با نژادپرستی، تبعیض، قومگرایی و همچنان مبارزه با فساد باید در سطوح دولت های محلی در سطح ولایات و ولسوالی ها برگزار شود و باید افغانستان شمول باشد تا تمام مردم این کشور آگاهی حاصل کنند و نتایج ملموس آنرا در زندگی خود لمس کرده و ببینند.

متاسفانه در افغانستان در تمام سطوح شاهد اشکال مختلف نقض حقوق بشر، نژاد پرستی، قومگرایی، تبعیض بر مبنای زبان، نژاد، مذهب، دین و منطقه هستیم و این باعث میشود که فرصت های شغلی ، تحصیلی، و حتی عرضه کوچکترین خدمات ملکی را از گروه های بزرگ مردم افغانستان سلب کند و آنها را از حقوق اساسی بشری شان که در قانون اساسی درج است، محروم کند.

یکی از موضوعات اصلی که در پروسه مبارزه بر ضد نژاد پرستی، تبعیض و قومگرایی باید مورد تاکید قرار بگیرد احترام به تنوع فرهنگی است، اما متاسفانه در افغانستان امروز جنبه‌های نفرت آمیز نژاد پرستی و تبعیض نژادی هنوز حذف نشده و ما شاهد اشکال جدید این پدیده غیر انسانی هستیم، که در این میان تداوم وجود آپارتاید دولتی در سرزمین ما، بدتر شدن وضعیت اسلام هراسی به خاطر فاصله گرفتن از درس های اساسی اسلام که همانا مساوات و برابری و عدالت است، و نقض حقوق اقلیتهای نژادی، زبانی، مذهبی، و دینی درین کشور هستیم که باعث ایجاد نفاق میان مردم افغانستان و ایجاد نگاه نژاد پرستانه به اقلیت های همچون برادران هندو، سیک، شیعه، هزاره، ازبک و تاجک درین سرزمین میشود و ما مردم را به نام های مختلف از همدیگر جدا میسازد. اعاده حقوق اقلیتهای قومی در افغانستان و مهمتر از همه ترویج ادبیات بهتر بر ضد نژاد پرستی در بین گروههای رادیکال، احزاب سیاسی تندرو، سیاستمداران و وکلاء در کشور ما میتواند وضعیت را بهتر بسازد و میتواند میزان نگرانی های جدیدی را که به خاطر درز اسناد مخکش باعث نگرانی در خصوص موج جدید نژادپرستی شده است، را کاهش بدهد.

در پایان راه‌ های مقابله با نژاد پرستی و تبعیض نژادی را به ترتیب میتوان با اولویت بندی و ایجاد برنامه منظم با یک اراده قوی سیاسی برای محو نابرابری در افغانستان و رد تبعیض، رد استبداد، رفع استندردها و برخورد های دوگانه و رفتارهای خام سیاسی و گزینشی افراد جاهل و نادان و پس از آن عزم جمعی و مشارکت فعال همه اعضای جامعه افغانستان و حمات بین‌المللی اعم از دولتی و غیر دولتی در جنگ علیه نژاد پرستی و تبعیض نژادی و سرانجام تاکید بر اجراء و تقویت برنامه های عملی و اجرای اسناد کنفرانس دوربان و کنفرانس ملی در سطح افغانستان به عنوان ارزشمندترین راهکار ها برای مبارزه با نژادپرستی در سطح ملی افغانستان دانست.