معیار های جاده سازی در افغانستان
برای اینکه وضعیت جاده ها بهتر شود، باید به این مسایل فکر
کرد، سپس معیار های بین المللی برای ساختن جاده ها را مرور کرد و سپس وضعیت کنونی
جاده های افغانستان را مطالعه کرده، مشکلات آنها را باید ملاحظه کرده و با خط
درشت، یاد داشت کرد تا بتوان وضعیت جاده های این کشور را بهتر بسازیم.
اول لازم است یک سلسله سوال هایی را از خود بپرسیم مثل
اینکه:
چه چیز هایی به جاده های افغانستان آسیب رسانده و آنها را
ویران میکند؟
عمر یک جاده چند سال است؟
چه کسی مسئولیت نگهداری جاده ها را به عهده دارد؟
چه کسی مسئولیت ساختن جاده ها را به عهده دارد؟
چه کسانی حق دارند از وضعیت جاده ها شکایت کنند؟ و به کجا
باید شکایت کنند؟ اگر شکایت شنیده نشد و کسی به شکایت آنها توجه نکرد، چه اقدامی
باید بکنند؟
پول ساختن جاده ها را چه کسی باید بپردازد؟
دولت مالیاتی را که به نام شاختن جاده از قیمت تیل و از
درایور ها به نام حق العبور میگیرد، و از کشور های مختلف به نام ساختن جاده های
افغانستان کمک مالی (پول نقد) دریافت میکند، اگر جاده ها را نمیسازد، این پول ها
را چی میکنند؟
یک جاده خوب باید چگونه باشد؟
یکی از بزرگترین دشمنان جاده های افغانستان بارندگی در فصل
زمستان است، آب های باران و آب های برف باید به کجا بروند؟
آب هایی که از حمام ها، خانه های مردم، و سیستم های فاضلاب
بیرون میشوند، باید به کجا بروند؟
همه ساله در فصل زمستان برف ها و باران های شدید میبارد و
جاده هایی که در ارتفاعات بلند، بر سر کوه ها وجود دارند، مثل سالنگ، کوتل شیبر و
دیگر مسیر ها با برف مسدود میشوند. چه کسی باید با کدام وسیله ها برف ها را پاک
کرده، و این جاده ها را بر روی مردم باز نگهدارند؟
همه ساله تعداد زیادی از مردم زیر برف کوچ های سالنگ جان
شان را از دست میدهند، چه کسی باید در مورد این مشکل یک راه حل پیدا کند؟ چگونه
میتوان از ریختن برفکوچ بر جاده های بزرگ جلوگیری کرد؟
عرض یک جاده استندرد یک طرفه باید چند متر باشد؟
عرض یک جاده استندرد دو طرفه باید چند متر باشد؟
عرض جاده ها حلقوی شهر و عرض شاهراه ها باید چند متر باشد؟
در تمام دنیا شرکت های بسیار بزرگ جاده سازی وجود دارد؟
وقتی آنها جاده میسازند، آیا برای پیاده رو ها در کنار جاده یک جای مناسبی میسازند
یا نه؟
آیا برای بایسکل رانان در کنار جاده باید یک مسیر جداگانه
یک متره ضروری نیست، طوری که در همه دنیا میسازند؟
آیا برای منی بس، و برای موتر های کوچک مسیر های جداگانه را
در نظر نمیگیرند؟
آیا علامتگذاری و علایم ترافیکی در افغانستان استندرد است؟
آیا برای گذشتن و عبور کودکان و مردم از جاده های مزدحم شهر
های بزرگ کشور، در نقاط پر ازدحام، علامتگذاری های مناسب انجام شده است؟
آیا برای ترم و ساختن مسیر برای موتر های برقی در کابل، در
جاده سازی، مسیری در نظر گرفته شده است، چون موتر های برقی تیل (نفت) مصرف نمیکنند
و باعث آلودگی آب و هوا نمیشوند؟
فاصله استندرد میان ایستگاه های منی بس باید چقدر باشد؟
آیا برای نامگذاری درست ایستگاه های منی بس و سرویس های
شهری در افغانستان اقدام شده است؟
آیا برای منتظرین در ایستگاه های منی بس، و وسرویس های
شهری، سایبان ها و چوکی های انتظار و سقفی برای ایستادن و حفاظت از آنها در مقابل
نور آفتاب، باران و برف جایی در نظر گرفته شده است؟
آیا معیار هایی برای بیرون شدن حرارت و نور آفتاب از زمین،
که هنگام روز جذب شده و شب ها دوباره بیرون میشود، در نظر گرفته شده است؟ چون اگر
درین مورد اقدامی نشده باشد، جاده ها ترک برداشته خود به خود در جریان فصل تابستان
که تابش نور آفتاب زیاد است، از بین میرود.
آیا در کنار جاده ها، معبر آب برای آب های اضافی ساخته شده
است؟ و آیا این معبر آب ها را به دریایی (مثل دریای کابل) و یا هم به یک
کانالیزاسیون وصل میکند؟
چگونه میتوان جاده هایی را که بر سر کوه های بلند افغانستان
سال های قبل ساخته شده اند و شیب کوتل های آن به دلیل ارتفاع زیاد کوه ها صعب
العبور هستند، و سالانه چندین اراده وسیله های نقلیه مختلف در آنها با انحراف
مواجه میشوند، یا به دلیل شیب بیش از حد جاده، و یا هم به دلیل عدم توانایی دریور
ها برای کنترول وسایل در سر بالایی های این کوتل ها چپه میشوند، و سالانه چندین
انسان و خانواده را قربانی میسازد، را اصلاح کرده و شیب جاده ها را، چگونه میتوان
در بلند ترین مناطق کمتر ساخته و از تلفات بیشتر انسان ها جلوگیری کنیم؟
برای حل مشکلات کوتل های افغانستان به چه نوع ماشین آلات
نیاز است؟
از کدام نوع تخنیک ها باید استفاده شود تا میزان تلفات درین
شاهراه ها کاهش یابد؟
آیا ساختن کتاره در اطراف جاده های کوتل میتواند میزان
تلفات را کاهش دهد؟
آیا کنترول استفاده از مواد مخدر، به خصوص جلوگیری از کشیدن
چرس هنگام رانندگی دریوران مسیر های مختلف در افغانستان میزان تلفات و مرگ و میر مسیر
ها را کاهش دهد؟ مثلاً تعداد زیادی از دریوران (رانندگانی) هستند که به شکل خصوصی،
بدون عضویت در شرکت های رانندگی، درین مسیر ها، برای عرضه خدمات ترانسپورتی، بدون
رعایت هر نوع قوانین رانندگی، و بدون مراعات استندرد های رانندگی کار میکنند.
بیشتر آنها درین مسیر ها هنگام رانندگی چرس میکشند و آیا جلوگیری ازین میتواند
درین مسیر های (مثلاً خط کابل - مزار شریف در سالنگ)، میزان تلفات مشتریان (سواری)
های این مسیر پر خطر را که شامل کودکان،
زنان، جوانان و مردان میشوند، کاهش دهد؟
آیا تبدیل ترانسپورت از شکل انفرادی و بی نظم کنونی آن به
شکل شرکت های ترانسپورتی مسئولیت پذیر که بتوانند با قدرت نظارت بیشتر بر
رانندگان، و با استخدام و اخراج آنها، با وضع کردن معیار های بین المللی
ترانسپورت، میتواند میزان مرگ و میر، تلفات و حوادث ترافیکی در شاهراه ها را کاهش
دهد؟
آیا اجاره دادن جاده ها به کیلومتر به شرکت های ساختمانی و
جاده سازی برای مدت های معین (مثلاً 10 کیلومتر برای هر شرکت در هر سه 3 سال) با
تعیین کردن معیار ها و استندرد های آن از سوی دولت، و با دادن مسئولیت ساختن، علامتگذاری،
بازسازی، نگهداری، ترمیم، و استندرد سازی
به شرکت های جاده سازی، میتواند در بهبودی جاده های افغانستان کمک کند؟
آیا بهتر نیست جاده های هر منطقه را دولت با تعیین معیار
ها، و با تخصیص بودیجه، بسپارد به مردم منطقه تا آنها در رقابت با همدیگر، جاده
های منطقه ای خود را بهتر بسازند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر