The Life of Afghan Refugees in Europe and Its Problems
زندگی مهاجران افغانستان در اروپا و مشکلات آنها
................................................................................................................
What Is Immigration?
Immigration is the flow of threatened
human capital from insecure areas to unknown destinations which are pretended
to be safer than their home country in search for better and safer living
conditions. Immigration is not a crime; it is a recognized human right. Immigration,
if managed properly boosts economic growth and increases multiculturalism in
the society. Based on the observation of immigration of the United States and
Canada, the more a country is open to immigration, the more it will have access
to cheap and quality human capital and knowledge reserves. There are different
kinds of barriers to migration due to the low level of information of the
societies and dominant mentalities. The more a society is underdeveloped, the
more higher levels of hindrance for migration exists. In this paper, the typical hindrance
for migration from Afghanistan to European Union countries is studied. The most
simple language and terminology is used to increase the level of understandability.
Unfortunately most cases of these hindrances are also direct violation or breach of human
rights. Readers may rise a question in
their minds “Why Afghans are being selected for this study?”. The answer to
such a question is that Afghanistan is the only poor country which has been suffering long
decades of war. This war has produced the highest number of the most vulnerable refugees around the
world who have got reasonable causes for
migration. Easy access of the person who conducted this study to Afghan refugee community, being an Afghan refugee, speaking the same language and building a trust for
the dialogue are other main reasons for this study.
Historical Background
Being a refugee and leaving
behind all what you have got so far is not an easy task. Afghanistan is
suffering decades of imposed internal, regional and world super power
conflicts. These consecutive years of conflicts took the lives of millions in
Afghanistan and left behind a great number of partial or total disabled people.
A generation grew there in Afghanistan without having the opportunity to go to
school or receive a minimum of a quality education necessary to understand the
requirements for living together in a society in a peaceful manner. Extreme
poverty, lack of peace of mind, insecurity, violations of human rights, not
being able to move out as well as massacres and murders everyday have had deep
social and psychological negative impacts on residents of Afghanistan. Those
who could escape had already moved to other countries and those remained who
had no chance to escape. Partially in some areas still people were able to go
to school without being certain that they will return safe back home. Sometimes
bombardments by the planes on the areas in school neighborhood made the students with
their teachers hide under the tables. During the lessons, some students were
thinking of finding safe ways back home and some were thinking of going out to
find a work to earn some money in order to get something to eat for dinner for
the whole family.
We were reading in our poetry
book a poem by Saadi at school which calls for solidarity and humanity of mankind for their fellow human beings:
بنی آدم اعضای یک
پیکرند
Banee adam azaai yak paikarand
که در آفرينش ز یک گوهرند
Ke dar afareenesh ze yak gawharand
چو عضوى به درد آورد روزگار
Cho uzway ba dard awarad ruzgaar
دگر عضوها را نماند قرار
Deegar uzwe haa raa namaanad
qaraar
تو کز محنت دیگران بی غمی
Tu kaz mehnat
digaraan bi ghamee
نشاید که نامت نهند آدمی
Nashaayad
ke naamat nehand aadamee
The meaning of it in English would be as below:
“Human beings are members of a whole,
In creation of one essence and soul.
If one member is afflicted with pain,
Other members uneasy will remain.
If you have no sympathy for human pain,
The name of human you cannot retain.”
The Ultimate Goal of This Study
I would like to explain here the
challenges and problems which the Afghan refugees currently face in Europe which is the result of an online
survey by 24 Afghan refugees who are living in different countries which are memebrs of the European
Union.
The purpose of the survey is not
to blame anybody or to criticize an organization or to forget the positive points
of the asylum seeking procedure and its opportunities for the Afghan refugees.
This study is mainly conducted to collect the main problems as a general
awareness program which will serve several purposes, such as a contribution to improve the
situation by increasing awareness for the interested organizations, a warning
for the those who are planning to immigrate and the new immigrants and to improve a better understanding between Afghan refugees
and their host countries.
Methodology
The survey was conducted online
through developing a questionnaire in Dari language which was distributed among the
Afghan refugees. In that questionaaire it was requested from the Afghan refugees particularly those who had something to say were interested and participated. The answers
were collected in a form and analyzed hereunder.
Satisfaction
One of the major questions was
the satisfaction from their living conditions. When they were asked if they are
satisfied with their lives here in Europe as a refugee? The answer was as
below:
How Long have They Been Living in Europe?
When they were asked whether
their names and address can be published? Their answer was no. The interviewees
mentioned that they are afraid of publishing their names because it can make
the situation even worse for them.
Asylum Seeking Procedural Problems
There are different problems
mentioned by different interviewees in different steps of the asylum
procedures. Mainly Afghan refugees don’t know about the asylum procedures and
the laws of the European counties. They have no idea about the Geneva
Convention and even their own basic human rights.
Communication Problems
1. Not understanding the language
The Afghan refugees
immigrate to the different European countries and most of them do not know the
language of that country which creates so many other problems for them. They
can’t understand and they feel shy to ask for translators. They face too many
problems but they can’t explain it to anybody and therefore they take all the
pressures on themselves and these pressure create so many other psychological
problems such as depression and mental disorders.
2. Wrong language translation / interpretation (Absence
of quality translators in Dari)
Even though translators or interpreters are hired for them but they are
not quality translators or interpreters. Sometimes they get an Iranian
translator whom speaks totally different language and they cannot understand
each other or they get a non native speaker translator which decreases the
level for understandability to 50 %. When the Afghan refugees are being
interviewed, they say their problem and the translator wrongly interprets
something else and next time when the same person is interviewed, his second
interview does not much the first interview because of the translation
mistakes. They usually receive negative answers from their asylum application
because of this issue. Some others said that they were Dari speakers and they
got a Pashto speaking translator who could not translate it properly.
3. Harsh ethnic discrimination in Afghanistan
Mostly when you send a Dari speaking translator to a Hazara, it can work
but if you send and Pashtun translator for a Hazara boy whose main problem is
an ethnic issue in Afghanistan if he complains Pashtuns in Afghanistan, it
means that he is complaining from the tribe of the same translator sitting here
in front of him and that translator may be biased and that can have negative
impacts on the quality of translation.
Solution to Communication Problems
There are simple rules to solve
this issue. Only Dari speaking translators should be hired for Dari speaking
refugees and Pashto speaking translators for Pashto speakers, Sunni for Sunni
and Shiite for Shiite, Hazara for Hazara. Same ethnic group translators should be
hired and proffered. Host countries should never hire and Iranian person as a translator
for an Afghan refugee, because this mistake will decrease the level of accuracy
of the translation or interpretation to 50% and will increase the margin of
error to 50%. Different words mean
totally different things in two countries and they cannot understand 50% of
each others’ words and expressions. For example the word “Maamaa” means “a
community midwife” who helps a woman who gives birth to a child in Iran or a
nurse or a woman who takes care of a child but the same word means “uncle” (the
brother of mother) in Afghanistan.
Waiting for Years and Not Knowing What To Do?
The Afghan refugees apply for
asylum and they go and wait for years for their interview. Every day that
passes in waiting is a loss and a waste of the day of a life of a person that
can be used in a useful manner. While they are waiting, they don’t have
permission to work and sometimes they don't have a place to live. They are asked if they agree
to live in refugee camps and they have no other options. When they go inside
the refugee camps, there they face many other problems and it is really hard to
live in a refugee camp for many years.
1. Waiting for many years for the first interview
Some of the interviewees
said that they have waited many years for their first interview. Psychological
pressures increase everyday because they are afraid of their uncertain future.
2. Waiting for many years for the second interview
Some others said that they
have waited for several years for the second interview of their asylum
application.
Low Level of Information Before Applying for Asylum
Newly arrived refugees don’t have
any kind of information about the asylum rules and regulations. They don’t know
how to explain their problems and that is one of the main issues which makes them fail
in their asylum application. Most Afghans refugees have never been into such
a procedure involving lawyers and interviews and answering some serious
questions. They all have had simple lives in the remote villages where there
have been only conflicts and political turmoil without any kind of interference
of law and lawyers and the court. Most of them have never heard of Geneva
Conventions and asylum. They have heard a lot about Human Rights in Europe and
quality of rule of law and peace. Most of them have seen only Afghanistan and
usually think that all societies are like Afghanistan, they never think of work
permissions because they have never been asked for one. They mostly think
Europe is a safe place filled with opportunities of work, education, individual
freedom and respect for human rights. What they know about Europe comes from
the films they have seen and the photos some people have shared from the nice
views of the European cities. They are very positive about their future in
Europe. But in reality when they get here, they face all these problems we
discuss here.
No Information of Their Basic Rights
The refugees who are interviewed
have mentioned about not knowing their basic rights when they came here first and
all their freedom, privacy and basic human rights were violated and they were
not a free man as before.
Being Put in Detention Centers for No Reasons
Afghan refugees also mentioned
about being detained in different countries without any reasons. They were not
allowed to go out and they had to take permission even for going to the toilet.
They were detained with all members of their families including men, women and
little kinds of 3 and 5 years old.
Rejection of Their Asylum Application
Most of the interviewees have
said that their asylum applications were rejected without acceptable or
appropriate reasons for rejection. Wrong translations have played a significant
role in the rejection of their asylum application. 72 % of interviewees have
complained of the wrong translations and 40 % of those whose applications were
rejected found themselves victims of wrong translations and
interpretations.
Discrimination
32 % of the interviewees
mentioned that they are victims of discriminations on daily basis. The
discriminations they mentioned have different forms from different angles. Some
of them mentioned language discriminations from the translators and said that
Pashto speakers tend not to translate correctly for me because he was a Pashtun
and I was a Dari speaker and my problem was with Pashtuns in Afghanistan. That
is why he has intentionally misinterpreted my problem and that is why my asylum
application got rejected. Others mentioned racial discriminations by the
residents of host countries such as not being welcomed in any administrative
offices if he has a work there. Some others mentioned the discrimination more
of economical issues and some others have pointed out cultural discriminations.
Unemployment
High unemployment rate of the
Afghan refugee is a serious issue mentioned by 90 % of the participants of the
survey. Most of the interviewees look at this issue more as an economic
sanction rather than an issue of competence. Despite the fact that they are
improving their competencies every day, but they rarely see increasing work
and job opportunities even when they have all the required competencies. There
are language barriers and some of them have asked for tailor made competency
projects in their own language along with their language courses to save time.
For example if a person wants to be a tailor, he can be trained by another
Afghan tailor in his own local language at the same time when he goes to learn the
language, because if he waits to finish the language course first, then it will
be too late to learn tailoring. Some others requested projects to improve their
language skills by the help of their own language, it will save much of their
times and will make them learn faster and reach to the higher levels in a short
period of time. Some interviewees have suggested for extra language courses because the job market requires them to learn more than a language. Some of
the host countries have more than one language and they want to learn all the
languages at the same time rather than learning one of the languages.
Forced To Do Jobs They Don’t Want To Do
Most of the interviewees have
mentioned of being forced to do minor jobs that they did not want to do. Some
of them mentioned jobs such us cleaning streets and picking up papers, bottles
and cigarettes from the streets are one of the jobs that he is forced to do
while he was a well respected man in his country and now feels this job is very
insulting and he feels down to do that. He feels shy to tell his wife what he is doing and he is afraid that one day his family would find out what he is
doing. He told the authorities that he would not do that job but they did not
listen to him and they gave him no choice and forced him to do this job.
Loneliness
Interviewees being sent to remote
villages mentioned the feeling of loneliness there and having no company to
talk to and they are feeling very strong isolation which increases
psychological pressures on them. They said not knowing the area and not knowing
the language made him accept to go and live in a remote area and now he cannot
come back to the city because they would not allow him and even if they allow
him, he cannot find a house, apartment or studio in the cities because he does
not have money to travel to look for houses and his family and children are
also afraid to be left alone.
Being Punished for Not Knowing the Rules and Regulations
Few of the interviewees currently
live in the refugee camps and they have mentioned that they are being punished
for not knowing the rules and regulations. For example if they take permission
to go out and if they cannot find a bus to come back on time, they are being
punished. They cannot find a bus to come back because they don’t know how to
find the right number of the bus and the right station and from where to get
it. There are many other cases like this for traffic regulations, bus tickets, train tickets, garbage sorting issues etc.
Being Forced to Eat What They Don’t Like to Eat in Refugee
Camps
All the interviewees who live in
the refugee camps agree on the issue that refugee camps spent lots of money on
food but the quality of the food is very bad and they have no choice but to eat
what they provide them. They said that refugee camps do not know that eating is
a cultural habit and Afghans cannot eat all the things that people of other
countries eat. Mostly they boil everything they find and bring to us without
putting oil, salt or sugar and without following any kind of recipes,
interviewees said. The interviewee also said that they spend much money and buy
lots of things but they cook them in a way that almost nobody can eat and all
of them go back to the trash and almost all of them are wasted. If they involve
refugees in cooking as well as in providing recipes for the food, the food can
be very tasty and everybody will be happy. But now we think that all of us will
get malnutrition because we can’t eat the boiled and smashed potatoes with some
pieces of bread. The bread they give us is totally different and we can’t eat
even the bread. We are used to eat Turkish bread but in the camp they give us
another kind of bread. Sometimes when they give us meat, we don’t know if it is
pork or not and that is one of the reasons that we can’t eat meat in the refugee
camp. They further added that we are used to eat Basmati rice which is also
available in these countries but they boil a different type of rice and bring it for us
without oil, without salt and we can’t eat it. When they give us French fries,
the oil smells bad as if it is fried in different kind of oil and we can’t eat
it because of the bad smell of the oil. When we look at how the staff of the camp
behave with us, we know that they hate us and that is why when they give us
food, we are not sure if it is safe to eat it or not. We wish we could cook our
own food, almost all of the camp refugees said.
Being Afraid to Explain the Problems
93 % of the interviewees were not
willing to mention their names and address and when they were asked why not?
They said that they are afraid if they complain, the situation will turn even
worse for them. They said here it is very difficult to speak up your mind. They
say it is freedom of expression but not for us. It can be for them, for us it
is totally different. If we say something that they don’t like, they can punish
us and there is nobody to defend our rights. They can take us out of the camp
or send us to another camp which has even the worst situation.
Giving up All Their Basic Human Rights
Some of the interviewees said
that when they came first to Europe, they did not know anything about human
rights and their own basic rights. They were thinking that they have no rights
and that gave some of the staff of the refugee camps the cahnce and the courage to deprive them from all
their basic human rights such as access to education, right to go out of the
camp, right to eat what they like to eat, the right to take leave and to go to
find some other Afghan friends who speak the same language, the right to choose
a better city to live in, a place where it is near the market and
transportation facilities. The right to invite friends and relatives in the camp for a visit and the right to invite their families here when their asylum application gets accepted. Hypocrisy and bureaucracy makes the life even
more difficult for Afghan refugees. One of the interviewees explained the
hypocrisy as if someone smiles at you to show that he likes you and he is kind
to you, but he is in fact the opposite. He is not kind and wants to make you suffer
even more.
Psychological Pressures and Problems
All these problems contribute to
intensify psychological pressures putting the nervous system under pressure
that may possible make a normal person look very angry and aggressive.
Sleeplessness, depression, spontaneous movements of eye and other body muscles,
high blood pressure, food allergy, sensitive teeth, pain in the heart,
imitative and itchy skin are the most common symptoms of psychological
pressures. Isolation, cultural shocks, distrust, losing self confidence and
cultural mourning are the most common consequences of the psychological
pressures almost every individual immigrant would face.
Being Threatened and Not Allowed to Go Out
Some of the social assistants even
though their job descriptions ask them to facilitate the immigration process
for the Afghan refugees but it turn out vice versa. Some of the interviewees
pointed out that their families have been threatened and banned from going out
of the refugee camps for sightseeing or visiting some friends. They said that
they had to follow what the social assistants tell them otherwise they can face
harsh and cruel punishments.
Insulting Behaviors
Some of the interviewees
mentioned insulting behaviors as a problem for refugees which makes them feel
down all the time and makes them suffer. Insulting behaviors include annoying
words, generalizations, prejudices and treating you the way as if a refugee is
a child who does not know anything.
Fighting
Fighting occurs in different
levels. Sometimes it is among the refugees of different countries due to
cultural misconceptions, misjudgments and excessive psychological pressures resulting
in anger not knowing anger management programs or sometimes it is between the
social assistants or refugee camp staff and immigrants due to lack trained
staff in the refugee camps in areas of culture diversity and culture diversity
management programs.
Being Expelled from Refugee Camps and Sleeping in
the Parks
Such kind of above stated
behavioral outflow of the negative anger or other smaller problems that can
make the staff of the camp unhappy would result in punishments of the refugees
regardless of the issue that whose fault was it. In any kind of issue, Afghan
refugees are to blame because they don’t speak the language and there is a war
in their country and that makes them the easiest target to blame. Some of them are being expelled from the
camps when they their asylum application was accepted without any reason and
they slept in the parks or in other Afghan refugee houses until they could find
a house.
Housing and Accommodation Problems
The Afghan refugees are mostly
left without any assistance when they need to hire an apartment, a house, a
studio and a room. The interviewees have suffered a lot in finding
accommodation in a new country for the first time. The other facts like not
knowing the language and having no information about the country and cities of
the country further intensifies the accommodation problem. The main question is
which city is the best place to live? What is the average monthly rent for an
apartment with two rooms? How much is
the electricity bill per month? How much is the gas bill per month? How much is
the water? Can I afford that? Where can I find it? I have no access to
internet. I have no money to travel. I have no car. I have no bicycles and I
have no balance in my mobile phone. How am I going to find one?
Difficult to Find a Place to Live
The owners of the houses in
European Union countries have selection criteria for the tenant. Their criteria
for selection are as below:
- The tenant must not be unemployed
- The tenant must not be a refugee
- The tenant must have the same social and cultural background as the owner
- The tenant must speak the same language as the owner
The newly arrived refugees obviously
do not match any part of these criteria and that is the main reason of the accommodation
problem for the refugees. The interviewees mentioned that they have to call at
least 200 phone numbers to get 4 chances for an appointment to see the apartment
while others would reject immediately on the phone by asking some preliminary
questions like “Where are you from?”, “Do you have a job?”, “Are you a refugee?”,
“What??? You said you are from Afghanistan???”, “Sorry we don’t have an
apartment to rent”, “Are you a Muslim?”, “Sorry we don’t have an apartment to
rent”.
Financially it is not affordable
for a newly arrived Afghan refugee who has spent all what he saved and also borrowed
some money from others to get here, now he has no money to eat but he has to
call 400 phone numbers to get 8 chances to see an apartment. Leaving behind the
transportation costs from a refugee camp to another city, not one time but
several times.
Receiving no Help from the Camps in Finding a House
According to some interviewees,
refugee camps have train tickets tram tickets and but tickets for refugees to
go and look for a house but they don’t give it to them. According to some
interviewees, the refugees camp staff have not being cooperative and supportive
when it comes to finding an apartment, studio or and room for the newly arrived
refugee who does not know even the names of the cities and the number of the
trams and buses and they have no idea where to look for a house.
Relatives of Social Assistants Sometimes Help
Interviewees mentioned that relatives
of the social assistant of the camp have rented his room to this interviewee but
she knew his budget and asked for the highest monthly rent. 600 Euro for a tiny
studio while he has to pay electricity, gat and water extra is too much for a new refugee. There remains no
money for him to eat properly and he says he is borrowing money and asking
money from Afghanistan and other countries where he has some friends and relatives in order to be able to survive.
Being Forced to Live Empty House in Cold Winters
Some interviewees have mentioned that
they found an empty house to rent, even though the price was too high and not
affordable, but still they wanted to have a shelter. They lived there for months in the cold winter nights with their children without receiving any immediate
help like bed, blankets and mattress from the relevant organizations. They said
they suffered a lot but later on after several months the organizations paid
him 1000 Euro to buy few house requirements.
Waiting Long for the Police
Interviewees mentioned that they
have to wait for months for the police to come and get their address registered.
All other administrative procedures such as their ID cards and many other
things depend on the registration of their address but they have to wait and
wait.
Being Sent to Remote Areas
When the newly arrived refugees
don’t know the country and the cities very well and they can’t decide where to
live and which city is has better work opportunities and education and access
to transportation. They are being sent to remote areas such as villages where
there are no other refugees. They suffer loneliness and face severe cultural mourning.
Some of the interviewees mentioned the following as their main problem in
remote villages:
- No markets in nearby distances
- No transportation facilities available
- No job opportunities
- No one to speak to from the same country
- Higher rents of the apartments and houses
Financial Trap
The interviewees mentioned that
they are being caught in a financial trap which makes them unable to access and
nutritious food. They pay all their money to the house owner and the electricity,
gas and water and they end up with 100 Euro or 150 Euro per month which is not
enough for the their monthly expenses which include food, clothes,
transportation, hygiene expenses, education and even buying medicine for
themselves from that money.
Addiction
The interviewees mentioned addiction
as a serious issue among the Afghan refugees including Afghan teenager girls due
to the high levels of tension, depression and psychological pressures. They
think that addiction comes as a result of not being able to manage all sorts of
problems and pressures and to forget the distress caused by no attention to
their serious life problems, they start to drink alcohol and gradually go for
hashish and marijuana and later on further to stronger drugs such as heroin. Interviewees
witnessed teenager Afghan girls who were addicted to heroin. The numbers of
Afghan boys who are addicted to hashish and alcohol is increasing every day.
Being Chased and Followed
Interviewees mentioned being
chased and followed by unknown persons everywhere they go. Some of them
mentioned even violation of their privacy by such unknowns. For example they
mentioned that when they go out, they mostly lock the doo of their apartment and
sometimes when they return, they find the door of their private apartment being
open.
******************************************************
در مورد زندگی مهاجران و پناهندگان افغان در اروپا چه می دانید؟
زندگی مهاجران و پناهندگان افغانستان در اروپا و مشکلات
آنها
.............................................................................................
مهاجرت چیست ؟
مهاجرت
فرار سرمایه انسانی از مناطق نا امن و تحت تهدید به مقصد های ناشناخته که امن تر
از کشور اصلی پنداشته می شود در جستجو برای شرایط بهتر و امن تر زندگی است. مهاجرت جرم نیست. این یک حق انسانی از جمله حقوق بشر و یک حق به
رسمیت شناخته شده هر انسان است. مهاجرت، اگر درست مدیریت شود، در کشور های
میزبان با عث افزایش رشد اقتصادی، سرمایه انسانی و نیروی بشری ارزان و افزایش غنا فرهنگی
و رشد چند فرهنگی در جامعه می شود. بر اساس مشاهدات مهاجرت در کشور های ایالات
متحده و کانادا، هنگامی که دروازه های یک کشور بیشتر به روی مهاجرت باز است، و
مهاجرت درست مدیریت می شود، بیشتر آن کشور ها به ذخایر سرمایه و دانش انسانی ارزان
و با کیفیت دسترسی دارند. به دلیل سطح پایین آگاهی و اطلاعات جوامع و ذهنیت
های غالب و همچنان با در نظر داشت افکار عامه در مورد مهاجرت در جوامع مختلف، در کشور
های مختلف جهان، انواع و اقسام مختلف موانع سر راه مهاجرت وجود دارد. به هر اندازه که یک جامعه توسعه نیافته باشد، افکار و اذهان
مردم بسته و در مقابل پدیده مهاجرت واکنش های منفی بیشتر نشان داده و به همان
اندازه سطح بیشتری از موانع برای مهاجرت در آن کشور وجود خواهد داشت. در این مقاله، موانع معمول سر راه مهاجرت مردم
افغانستان به کشورهای عضو اتحادیه اروپا بررسی می شود. درین مقاله ساده ترین زبان و اصطلاحات استفاده
شده است، به منظور اینکه سطح عام فهمی، درک مفاهیم و فهم خوانندگان این مقاله افزایش
بیابد. متاسفانه، در اغلب موارد، این موانع سر راه
مهاجرت یک نقض صریح و مستقیم حقوق بشر نیز است. ممکن است یک سوال در ذهن خوانندگان خطور کند
که "چرا افغان ها برای این مطالعه انتخاب شده است؟" و پاسخ به این سوال این
است که افغانستان تنها کشور فقیر دچار چندین دهه جنگ و بی ثباتی است که صادر کننده
بیشترین مهاجر به کشور های اروپایی است و مردم آن کشور از اثر انواع تهدید ها، ازین
کشور فرار می کنند، که در نتیجه بیشترین تعداد پناهندگان و مهاجران را در سراسر
جهان تشکیل داده است. و از سوی دیگر این تنها مهاجران و پناهندگانی هستند که از
سوی دولت کشور اصلی شان هیچ نوع حمایت و پشتیبانی نمی شوند که همین مسئله باعث می
شود که پناهندگان این کشور آسیب پذیر ترین مهاجرین روی زمین اند که علل منطقی برای
مهاجرت و فرار از کشور شان نیز دارند و مهاجرات شان توجیه پذیر است. دسترسی آسان شخص نویسنده این مقاله به جامعه مردم
افغانستان به عنوان یک پناهنده افغان، صحبت کردن به یک زبان مشابه و ایجاد اعتماد
برای گفت و گو ها دیگر دلایل اصلی انجام این مطالعه است.
نگاهی به گذشته تاریخی مردم افغانستان
مهاجر شدن و پشت سر
گذاشتن همه متعلقات وآنچه که تا کنون به شما تعلق داشت، کار آسانی نیست. افغانستان
از چندین دهه جنگ تحمیلی و درگیری های داخلی به سر قدرت، با مداخله کشور های مختلف
منطقه و جهان رنج برده است. این سال های متوالی درگیری ها و جنگ ها، زندگی
میلیون ها انسان در افغانستان را گرفت و تعداد زیادی از افراد معلول، معیوب و نا
توان جزئی یا کلی بر جای گذاشت. یک نسل جدید در افغانستان به وجود آمد، که کمتر فرصتی
برای رفتن به مکتب و دسترسی حد اقل به آموزش و پرورش یا تعلیم و تربیه با کیفیت
لازم را داشتند، تا با درک حد اقل مسائل مورد نیاز برای زندگی در کنار یکدیگر با
باور های مختلف، همزیستی و همدیگر پذیری را با قبول اختلاف نظر و درک اختلاف
سلیقه، و گذشت از کنار اختلافات را به صورت صلح آمیز بیاموزند. فقر شدید، فقدان آرامش ذهن، نا امنی، نقض حقوق
بشر، قادر نبودن به بیرون از خانه رفتن، و یا بیرون رفتن و شاهد قتل عام و کشتار
روزمره بودن همه و همه اثرات عمیق ناگوار اجتماعی و روانی منفی بر روان ساکنان
افغانستان بر جای گذاشته است. کسانی که می توانستند فرار کنند، به کشورهای
دیگر نقل مکان کرده بود و تنها کسانی باقی مانده بود که هیچ شانسی برای فرار نداشتند.
یک تعداد هنوز هم در برخی از مناطق قادر به رفتن به مکتب بودند، بدون اطمینان از
اینکه آیا آنها می توانند دوباره سلامت و سالم به خانه باز گردند یا نه. گاهی اوقات بمباران توسط هواپیماهایی که از
پاکستان پرواز می کردند، در محله نزدیک مکتب باعث می شد که دانش آموزان با معلمان
خود یکجا در زیر چوکی ها، میز ها و یا جداول پنهان شوند. در جریان درس، برخی از دانش آموزان تنها به
پیدا کردن راه برگشت امن به خانه فکر می کردند و برخی هم به بیرون رفتن و پیدا
کردن یک کار برای کسب پول به منظور پیدا کردن چیزی برای خوردن برای غذای شب برای
خانواده به خاطر زنده ماندن.
ما در یک همچو حالتی در یک مکتب در یک گوشه ای
از افغانستان در کتاب خود شعری از سعدی را می خواندیم:
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرينش ز یک گوهرند
چو عضوى به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
هدف این مطالعه
در اینجا به توضیح چالش
های زندگی پناهندگان افغان در اروپا می پزدازم که در نتیجه یک نظرسنجی با مصاحبه
با 24 پناهنده افغان به دست آمده است که در کشورهای مختلف عضو اتحادیه اروپا زندگی
می کنند. این معلومات در اثر پرسش به سوال های یک پرسشنامه جمع آوری و تحلیل شده
است.
هدف
از این بررسی شکایت یا انتقاد از کدام نهاد مشخص نیست و این هم نیست که نکات مثبت
پناهندگی و فرصت های آن برای پناهندگان افغانستان نادیده گرفته شود و یا فراموش
شوند. این مطالعه به طور عمده برای جمع آوری مشکلات
اصلی به عنوان یک آگاهی عمومی است که اهداف مختلفی از جمله کمک به بهبود وضعیت زندگی
مهاجران، افزایش آگاهی برای سازمان های ذی علاقه، یک هشدار برای مهاجران تازه وارد
به اروپا و بهبود درک بهتر از وضعیت مهاجرت و پناهندگی در کشور های عضو اتحادیه
اروپا را دنبال می کند.
روش تحقیق
در این نظر سنجی که به
شکل آنلاین با توسعه یک پرسشنامه به زبان دری و توزیع آن در میان پناهندگان افغان در
کشور های مختلف انجام شد، از مهاجران طوری درخواست شد که تنها کسانی که علاقمند
بودند اشتراک کردند. پاسخ های اشتراک کنندگان به سوالات مطرح شده در
یک فرم جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد که نتایج آن قرار ذیل است.
آیا مهاجران یا پناهندگان افغانستان از وضعیت زندگی شان در
اروپا راضی هستند؟
یکی
از سوالات مهم روی مسئله رضایت از شرایط زندگی مهاجران در اروپا مطرح شده بود. هنگامی که از آنها خواسته شد تا در مورد رضایت
شان از زندگی در اروپا ابراز نظر کنند جواب آنها چنین بود.
چه مدت این پناهندگان در اروپا زندگی کرده اند؟
هنگامی
که از آنها خواسته شد که آیا نام و آدرس خود را می خواهند منتشر کنند یا نه؟ پاسخ آنها "نخیر" یعنی منفی بود. تعدادی از مهاجرانی که مصاحبه کردند گفتند که آنها می
ترسند از انتشار نام خود به خاطر اینکه این مسئله می تواند وضعیت را حتی برای آنها
بدتر بسازد.
مشکلات پناهندگی
مشکلات
مختلف توسط مصاحبه شوندگان مختلف ذکر شده که در مراحل مختلف پناهندگی وجود دارد. عمدتاً پناهندگان افغان در مورد مراحل پناهندگی
و قوانین مهاجرت اروپا نمی دانند. اکثر مهاجران تازه وارد به اروپا هیچ ایده ای در
مورد کنوانسیون ژنو و حتی ابتدایی ترین معلومات در مورد حقوق بشر را ندارند. همه فکر می کنند که وقتی به اروپا
رسیدیم، اروپا یک بهشتی است که تمام مشکلات شان را حل می کند، اما اینگونه نیست.
کشور های اروپایی تنها کسانی را منحیث مهاجر قبول کرده و به او کمک می کنند، که
بتواند با اسناد ثابت کند که جانش در کشور اصلی در خطر بوده است. کسانی که نمی
توانند ثابت کنند که جان شان در خطر است، تمام عمر سرگردان در کشور های اروپایی
پشت یک کاغذی می گردند که تائید کند که او یک مهاجر است و به او اجازه کار و زندگی
کردن در اروپا را بدهند. افسوس که چه تعداد جوانان افغانستان درین راه جان های
شیرین شان را از دست می دهند و این آرزو را با خود به گورستان می برند.
مشکلات ارتباطات
1.
مشکل زبان
همه
ساله یک تعداد زیادی از مردم افغانستان اعم از خانم ها، آقایان، کودکان و جوانان به
سوی اروپا در حرکت اند که اگر در راه جان خود را از دست ندهند، در کشور های مختلف
اروپایی مهاجر می شوند، که بسیاری این کشور ها زبان های مختلف خود را دارند و آنها
زبان آن کشور ها را نمی دانند که همین مسئله بسیاری از مشکلات دیگر را برای آنها ایجاد
می کند. وقتی
کسی با آنها صحبت می کند، آنها
نمی دانند که طرف مقابل چه می گوید و مهاجران نمی توانند درک کنند و از جانبی هم احساس
شرم و خجالتی می کنند که چرا نمی دانند همین شرم باعث می شود که سر خود را تکان
بدهند و وانمود کنند که همه چیز را می دانند. همین مسئله با عث می شود که ترجمان
هم درخواست نکنند. آنها با مشکلات بیش از حد زیاد و بسیاری روبرو هستند، اما نمی
توانند آن را به کسی توضیح بدهند و در نتیجه، آنها تمام فشارها را بر دوش خود گرفته
و این فشار های روحی و روانی زمینه را برای ایجاد بسیاری از مشکلات دیگر روحی
مانند افسردگی و اختلالات روانی فراهم می کند.
2.
ترجمه اشتباه ترجمانان (عدم کیفیت ترجمه به زبان های رسمی دری و
پشتو)
هر
چند که برای آنها ترجمان استخدام می شود اما این ترجمان ها اکثراً ترجمان خوبی
نیستند و ترجمه زبان آنها بستگی به میزان مسلط بودن آنها بر دو زبان دارد که متاسفانه
کیفیت ترجمه به یکی از بزرگترین مشکل رد شدن درخواست پناهندگی بسیاری از مهاجران
افغانستان می شود. در بسیاری از موارد،
برای مهاجران افغان ترجمان ایرانی استخدام می کنند که لهجه زبان آنها کاملا متفاوت
است و درک آنها از لهجه دری افغانستان بسیار کم بوده و چون ترجمانی به صورت شفاهی
صورت می گیرد، این مشکل باعث می شود که چیزی را چیز دیگری ترجمه کنند. و آنها نمی
توانند زبان یکدیگر را درست درک کنند. این تفاوت لهجه ایران و افغانستان باعث می
شود که کیفیت ترجمه برای غیر قابل فهم بودن به یکدیگر 50٪ کاهش یابد. وقتی مهاجرین
افغان در حال مصاحبه، می خواهند مشکل خود را توضیح بدهند اما ترجمان در اثر درک
پایین از لهجه متفاوت هنگام ترجمه آنرا طوری دیگری ترجمه می کند، اشتباه ترجمانان
باعث می شود که کمیسار مشکلات مهاجرین را چیزی دیگری تفسیر کرده و در یک کمپیوتر
بنویسد و پس از چن ماه وقتی که مهاجر برای بار دوم مصاحبه دوم خود را با ترجمان
دیگری اجرا می کند، تا حد زیادی مشکلاتش با گفته هایش در مصاحبه اول به دلیل
اشتباهات در ترجمه متفاوت به گوش کمیسار می رسد. این نوع مهاجرین معمولا پاسخ منفی از درخواست
پناهندگی خود، به دلیل اشتباهات ترجمان، دریافت خواهند کرد. برخی دیگری گفته اند که مشکل آنها عدم موجودیت
ترجمان خوب به زبان دری بوده است. در حالی که مهاجر دری زبان بوده اما ترجمان آنها
پشتو زبان بوده است که مشکل اصلی رد درخواست پناهدگی آنها ترجمه نادرست ترجمان بود
که نتوانسته مشکلاتش را به درستی ترجمه کند و به گوش دفتر مسئول پناهندگی برساند.
3.
سایه تبعیض شدید نژادی در افغانستان بر وضعیت مهاجرین این کشور
در اروپا
زمانی
که شما یک ترجمان دری زبان را برای یک مهاجر هزاره استخدام کنید، این می تواند
بدون کدام نوع مشکل کار خود را انجام دهد چون در افغانستان تضاد و تبعیض میان این
دو قشر از جامعه افغانی وجود ندارد. اما اگر شما یک ترجمان پشتو زبان را برای یک مهاجر
هزاره استخدام کنید، که مشکل اصلی آن هزاره و دلیل اصلی فرار او از افغانستان همین
مسئله قومی و تبعیض علیه آنها از آدرس مردمان پشتو زبان صورت گرفته باشد و اگر او
از یک گروهی که عمدتاً پشتون هاست شکایت دارد، این بدان معنی است که او از قبیله همین
شخص ترجمان شاکی است و این مسئله می تواند در کیفیت ترجمه همان ترجمان به خاطر
تبعیض نژادی اثر بگذارد. مشکل اول اینجاست که این مهاجر هزاره ممکن است نتواند
مشکلات خود را به وضاحت بیان کند چون نمی خواهد این در مقابل این شخص از قبیله او
شکایت کند چون نمی خواهد او را آزرده کند و یا هم نمی خواهد دشمنی های قبیلوی
افغانستان را درین اروپا هم بکشاند. از جانبی هم ممکن است ترجمان برای دفاع از
حقوق قبیله خود، به جای اینکه شکایت های این مهاجر را ترجمه کند، شاید صفات زشتی
یک قبیله را به صفات نیک تبدیل کرده، مشکل اصلی را واژگون جلوه دهد که باعث رد
درخواست پناهندگی شود. که این مسئله بر روی کیفیت ترجمه تاثیرات بسیار منفی خواهد
گذاشت.
راه حلی برای مشکلات ارتباطات
قوانین
ساده برای حل این مسئله وجود دارد. تنها ترجمان دری زبان را باید برای مهاجر دری زبان
و ترجمان پشتو زبان را برای مهاجر پشتو زبان استخدام کرد. ترجمان سنی برای مهاجر
سنی و ترجمان شیعه برای مهاجر شیعه، هزاره برای هزاره ، و تاجک برای تاجک باید استخدام
کرد. در استخدام ترجمانان باید مسئله نژاد، مذهب،
قبیله و تسلط بر زبان در نظر گرفته شود. کشور های میزبان هرگز نباید یک فرد ایرانی
را به عنوان ترجمان برای یک مهاجر افغان استخدام کنند، زیرا تفاوت های زبان و لهجه
بین لهجه ایران و کابل به حدی زیاد است که سطح درک، افهام و تفهیم را به دلیل
استفاده از کلمه ها، اسم ها، و اصطلاحات متفاوت کاهش داده و در سطح دقت و صحت
ترجمه را می تواند در حد حتی 50٪ کاهش دهد و احتمال خطا را به 50٪ افزایش دهد. این مسئله به این دلیل می تواند
مشکل آفرین باشد که کلمه
ها و واژه های مختلف، در لهجه دو کشور معانی کاملا متفاوت دارند و این مسئله باعث
می شود که مردم دو کشور، با وجود اینکه به یک زبان صحبت می کنند اما سطح درک و
فهام و تفهیم می توانند تنها در حد 50 فیصد انجام شود. به عنوان مثال کلمه "ماما" در
افغانستان به معنای "برادر مادر" استفاده می شود اما همین کلمه در ایران
به معنی "قابله و دایه". اگر یک مهاجر بگوید "مامای من" ممکن
است که این عبارت را یک ترجمان ایرانی "قابله ای من" ترجمه کند در حالی
که منظور مهاجر افغان برادر مادرش است.
سال ها انتظار برای مصاحبه و جواب به درخواست پناهندگی
پناهندگان
افغان وقتی درخواست پناهندگی می دهند باید آنها برای چندین سال منتظر بمانند تا
کسی درخواست آنها را مطالعه کرده و آنها را پس از چند سال برای مصاحبه دعوت کند. هر روز که در انتظار می گذرد، در حقیقت امر، از
دست دادن و اتلاف یک روز از زندگی یک فرد است که می تواند به شیوه ای مفید از آن استفاده
شود. در حالی که اکثر این مهاجرین در حال انتظار به
سر می برند، آنها به جواز کار دسترسی ندارند و نمی توانند کار کنند و اغلب اوقات
بسیاری آنها حتی جایی برای زندگی ندارد. از آنها خواسته می شود که اگر موافق باشند، می
توانند در یک کمپ مهاجرت یا پناهندگان زندگی کنند و آنها هیچ گزینه دیگری ندارند. هنگامی که آنها در داخل کمپ های پناهندگان بروند،
در میان کمپ به بسیاری از مشکلات دیگر مواجه می شوند و واقعا کار بسیار سختی است اینکه
در یک کمپ پناهندگان برای سالهای متمادی زندگی می کنند.
1.
سال ها انتظار برای برای مصاحبه اول
برخی از مهاجرانی که
مصاحبه کردند گفتند که آنها سال های زیادی را برای اولین مصاحبه خود منتظر مانده
اند. این انتظار های چندین ساله فشارهای روانی را افزایش می دهد و روزمره آسایش و
خاطر آرام را از پناهندگان در حال انتظار می گیرد، زیرا آنها ترس از آینده نامشخص
و ترس از جواب رد (منفی) به درخواست پناهندگی هر لحظه تهدید می کند.
2.
سال ها انتظار برای برای مصاحبه دوم
برخی از
مهاجران افغان در اروپا گفته اند که آنها را برای چند سال برای مصاحبه دوم تقاضای
پناهندگی خود منتظر مانده اند. این نوع انتظار ها بسیار نگران کننده است و بیشتر
مهاجرین با خانم، کودک و پسران و دختران در یک کمپ مهاجرت زندگی می کنند که وضعیت
کمپ ها بسیار نگران کننده است. درین کمپ ها مهاجرین درست مثل زندانی ها زندگی می
کنند و غذای آنها یک غذای اجباریست که در یک صف با چند صد مهاجر دیگر ایستاده می
شوند تا غذا بگیرند. این وضعیت تمام اعتماد به نفس را از مهاجرین می گیرد. مهاجرین را روز یک یورو پول جیب خرچ
می دهند و باید از تمام قوانین سختی پیروی کنند درست مثل زندانی ها. آنها تنها ده
شب در یک ماه اجازه دارند بیرون بروند و آن هم تنها در صورتی است که رخصتی بگیرند
و دیگر شب ها باید در همان کمپ باشند. اگر سه شب بدون اجازه از کمپ بیرون بروند،
دیگر اجازه ندارند که به کمپ بر گردند.
سطح پایین اطلاعات در مورد پناهندگی قبل از درخواست پناهندگی
پناهندگان
تازه وارد از افغانستان به کشور های اروپایی، هیچ نوع اطلاعی در مورد قوانین و
مقررات پناهندگی ندارد. آنها نمی دانند که چگونه باید مشکلات خود را توضیح
بدهند و این که یکی از مهم ترین مشکلات اصلی است که باعث می شود بیشتر آنها در تقاضای
پناهندگی خود شکست خوده جواب منفی بگیرند. افغان ها هرگز در زندگی خود به چنین روش های
مربوط به وکلا و مصاحبه ها و پاسخ دادن به سوالات جدی مواجه نشده اند. آنها همه بیشتر یک زندگی ساده در روستا هایی دور
داشته اند که در آن قریه ها تنها جنگ، درگیری ها و آشفتگی های سیاسی وجود دارد و
بدون هر نوع مداخله قانون، وکلا و محکمه. بسیاری از آنها هرگز در مورد کنوانسیون ژنو و قوانین
پناهندگی چیزی نشنیده اند. آنها چیزی که شنیده اند این است که در اروپا
حقوق بشر رعایت می شود و زندگی از کیفیت خوی برخوردار است و حاکمیت قانون و صلح
تامین است. بسیاری آنها تنها افغانستان را دیده اند، و
معمولا فکر می کنند که تمام جوامع مانند افغانستان است، آنها هرگز فکر نمی کنند که
چیزی به نام جواز کار وجود داشته باشد چرا که هرگز کسی از آنها چنین یک چیزی نخواسته
است. آنها اکثرا فکر می کنند که اروپا یک مکان امن،
پر از فرصت های کار، آموزش، آزادی و احترام به حقوق بشر است. چیزی که آنها در مورد اروپا می دانند، بیشتر از
فیلم های هنری بر میاید که آنها دیده اند و عکس های زیبایی از برخی از مردم را در
پارک های زیبا که در شبکه ها دیده اند، تصویری که ذهن دارند بر گرفته از عکس هایی از
نمای زیبای از شهرهای اروپا است. آنها در مورد آینده خود در اروپا بسیار مثبت می
اندیشند. اما در واقع زمانی که آنها در اینجا میایند،
آنها همه با این مشکلاتی که در اینجا مورد بحث است مواجه می شوند.
بدون اطلاعات از حقوق اساسی خود شان
پناهندگانی
که مصاحبه شده اند گفته اند که آنها زمانی که وارد کشور های اروپایی شدند، در مورد
حقوق اساسی خود معلوماتی نداشتند و نمی دانستند که مهاجرت یک جرم نیست. آنها به
خود منحیث یک مجرم نگاه می کردند. آنها همچنین علاوه کردند که وقتی برای اولین بار
به اینجا آمدند همه آزادی خود را، به شمول حفظ حریم خصوصی و دیگر حقوق بشری آنها
سلب شده و آنها دیگر آن مردان آزاد نیستند که قبلاً بودند.
بدون دلیل در مراکز بازداشت قرار می
گیرند
پناهندگان
افغان همچنین در کشورهای مختلف اروپایی بدون هیچ نوع دلیل موجه بازداشت شده و در
مراکز بازداشت زندانی می شوند. به آنها اجازه داده نمی شود که به بیرون از مرکز
بازداشت بروند و آنها مجبور می شوند که حتی برای تشناب رفتن نیز اجازه بگیرند. آنها
با تمام اعضای خانواده خود که شامل مردان، زنان و حتی کودکان به سن 3 و 5 ساله
بازداشت شده اند.
رد تقاضای پناهندگی (جواب منفی)
بسیاری
از مهاجرانی که مصاحبه کردند گفته اند که درخواست پناهندگی شان بدون دلایل قابل
قبول و مناسب جواب رد (جواب منفی) گرفته اند. ترجمه اشتباه نیز نقش مهمی در رد درخواست
پناهندگی شان ایفا کرده است. 72 فیصد از مهاجرانی که مصاحبه کردند از ترجمه
اشتباه گله و شکایت دارند و 40 فیصد از کسانی که درخواست پناهندگی شان رد شده است،
خود را قربانیان ترجمه های غلط دانسته اند.
تبعیض
32 فیصد
از مهاجرانی که مصاحبه کردند گفته اند که آنها به صورت روزانه قربانی تبعیض بوده و
همیشه با این پدیده مواجه می باشند. تبعیض که آنها ذکر کرده اند، دارای اشکال مختلف
و از زوایای مختلف اند. برخی از آنها به تبعیض زبان از سوی ترجمانان
اشاره کرده و گفته اند که همان تبعیض های زبانی و نژادی که در داخل افغانستان وجود
دارد، اینجا نیز دامنگیر آنها شده و بعضی از ترجمانان تمایل به ترجمه درست برای مهاجرینی
که از نژاد دیگری هستند ندارند و عمداً تلاش می کنند که برای آنها مشکل ایجاد
کنند. تضاد و تعصب میان زبان های پشتو و دری آنقدر که در افغانستان است، در اروپا
نیز میان مردم افغانستان به مراتب شدت گرفته است. برخی دیگری به تبعیض نژادی توسط
ساکنان کشور های میزبان را بزرگ ترین مشکل زندگی خود دانسته اند و برخی هم از
موجودیت تبعیض در هر دفاتر اداری کشور های میزبان شکایت کرده است. برخی دیگر تبعیض
را بیشتر در مسائل اقتصادی ذکر کرده اند و برخی دیگر به تبعیض فرهنگی اشاره کرده
است.
میزان بیکاری مهاجران
میزان
بیکاری در میان پناهندگان افغان یک مسئله جدی ذکر شده است که توسط 90 ٪ از شرکت
کنندگان در این نظرسنجی تائید شده است. بسیاری از مهاجرانی که مصاحبه کردند که مهاجرین
افغانستان در کشور های مختلف اروپایی زندگی می کنند به این موضوع بیشتر به عنوان
یک تحریم اقتصادی نگاه می کنند تا یک موضوع شایستگی. با وجود این واقعیت که همه افغان ها در اروپا
به سرعت در حال رشد و بهبود شایستگی ها، لیاقت و مهارت های خود اند، اما آنها به
ندرت فرصت های شغلی را برای خود در حال افزایش می بینند و حتی کسانی که آنها تخصص
و شایستگی هم داشته اند و تمام شرایط لازم برای کار را داشته اند، بنابر دلایلی نتوانسته
اند کار پیدا کنند. موانع مثل آموزش زبان وجود دارد و برخی از آنها
برای رشد مهارت های خود به پروژه رشد مهارت های خاص در زبان خود همزمان با با دوره
های آموزش زبان را به عنوان بهترین راه برای صرفه جویی در زمان آموزش عنوان کرده
اند. به عنوان مثال یک فرد می خواهد که خیاط شود، او می تواند با یکی دیگر از خیاط های افغان
به زبان محلی خودش دوره آموزشی این رشته را همزمان با دوره های آموزش زبان طی کند تا
اینکه منتظر بماند تا اول زبان را بیاموزد و سپس به یادگیری یک رشته دیگر به آن
زبان بپردازد. برخی از مهاجرانی که مصاحبه کردند خواهان آموزش دوره های زبان های
دیگر نیز شده اند و پیشنهاد کرده اند که اکثر بازار های کار اروپا خواهان
کارمندانی اند که به چندین زبان تسلط داشته باشند. بناءً آنها نیاز به یادگیری بیش
از یک زبان دارند.
مجبور شدن به انجام کار هایی که آنها نمی خواهند
انجام دهند
بسیاری
از مهاجرانی که مصاحبه کردند از اینکه مجبور به انجام کار هایی شاقَه یی می شوند که
آنها نمی خواهند آنرا انجام دهند شکایت دارند. برخی از آنها کار هایی که ذکر کرده اند عبارتند
از جاروب کردن جاده ها، و جمع کردن آشغال هایی مثل بوطل ها و سیگار ها از روی جاده
ها یکی از کارهایی است که او را مجبور ساخته اند انجام دهد. در حالی که او یک مرد
مورد احترام در کشور خود بوده و در حال حاضر با انجام این کار احساس بسیار حقارت
کرده و این را توهین به خود تلقی می کند. او احساس شرم و خجالتی می کند که در مورد انجام
این کار به همسر و کودکان خود بگوید. او می ترسد که روزی خانواده اش بفهمند که او
چه کار می کند. هرچند
که او به مسئولین گفته است
که او نمی خواهد این کار را انجام دهد اما آنها به حرف او گوش نمی دهند و به او
هیچ چاره ای نگذاشته اند و او را مجبور به انجام این کار ساخته اند. یکی دیگر از مهاجران افغان گفته که
او را نیز مجبور به انجام این کار کرده بودند و او مجبور شده است که از آن شهر
فرار کرده و به یک شهر دیگری برود.
تنهایی
مهاجرانی
که مصاحبه کردند گفته اند که آنها به روستاهای دور افتاده فرستاده می شوند و در آن
محل ها احساس تنهایی می کنند چون هیچ کسی همزبان آنها در آن محل نیست و از طرفی هم
او زبان را یاد نگرفته که بتواند با مردم محل صحبت کند. این مسئله با عث می شود که
آنها احساس انزوا بسیار شدید کنند که باعث افزایش فشارهای روانی بر آنها شده است. مهاجر مذکور میگوید که مسئله اصلی نا بلدی در
منطقه است و دانستن زبان. آنها از او
خواست که بر روی یک کاغذی امضا کند که به یک زبان دیگر نوشته شده بود و او هیچ نمی
دانست که در آن چه چیزی نوشته شده است. پس ازینکه آن سند را امضا کرد، خانواده او
را به یک قریه بسیار دور افتاده فرستادند که در آن هیچ همزبان و حتی مهاجری دیگری
نیست. حالا او نمی تواند به شهر های بزرگ بر گردد چون به او اجازه نمی دهند و اگر
اجازه هم بدهند، او نمی تواند در شهر برای خود یک خانه کرایی پیدا کند. او نه زبان
را یاد دارد و نه پول دارد که سفر کند و از جانبی هم خانم و کودکان او می ترسند و
نمی توانند تنها در آن قریه بمانند.
مجازات شدن به خاطر ندانستن قوانین و مقررات
تعداد
کمی از مهاجرانی که با آنها مصاحبه شده است، هنگام مصاحبه در کمپ های پناهندگان
زندگی می کردند و آنها گفته اند که آنها به خاطر ندانستن قوانین و مقررات، مجازات می
شوند. به عنوان مثال اگر آنها بدون اجازه به بیرون
بروند و یا اگر هنگام برگشت نتوانند همان شماره دقیق منی بس را پیدا کنند که آنها
را به همان کمپ برگرداند و در نتیجه سوار شدن به یک منی بس دیگر، به یک مسیر دیگر
بروند، وقتی دیر تر به کمپ برگردند، آنها مجازات می شوند، طوری که به آنها غذا نمی
دهند و یا هم طوری دیگری مجازات می شوند. رفتار کسانی که در یک کمپ کار می کنند،
طوریست که گویا مهاجران گوسفندان و کارکنان کمپ چوپان های آنهاست.
در کمپ مهاجرت فشار وارد می شود که غذایی را که نمی خواهند بخورند
باید بخورند
تعدادی
از مهاجرانی افغانی که در کمپ مهاجرت زندگی می کنند در مورد این مسئله توافق دارند
که در کمپ های مهاجرت مقدار زیادی پول برای تهیه مواد غذایی به مصرف می رسد اما
کیفیت مواد غذایی بسیار بد است و آنها هیچ چاره ای جز خوردن آنچه که آنها تهیه می
کنند، ندارند. آنها می گویند که مسئولان کمپ های مهاجرت نمی دانند که نوعیت غذا خوردن
یک عادت فرهنگی است و مهاجران افغان نمی توانند تمام چیزهایی را که مردم دیگر
کشورها می خورند، بخورند. مهاجران می گویند که مسولان کمپ در تهیه غذای
خوب و صحی برای مهاجران کوتاهی می کنند و همه چیز را خریداری کرده و آن را برای ما
بدون روغن، نمک یا شکر و بدون هر نوع دستور العمل های آشپزی فقط جوش می دهند و به
ما می دهند. آنها می گویند که جای بسیار افسوس است که آنها پول زیادی را صرف خرید
و تهیه بسیاری از مواد غذایی می کنند اما آنها را طوری به ما می دهند که تقریبا
هیچ کس نمی تواند این غذا ها را بخورد و در نتیجه همه آنها به سطل زباله می ریزد و
تقریبا مقدار بیشتر مواد غذایی به هدر می رود. اگر آنها در پخت و پز و همچنین در ارائه دستور
العمل های مواد غذایی شان نظریه مهاجران را شامل سازند، مواد غذایی می تواند بسیار
خوشمزه و همچنان همه مهاجران کمپ خوشحال خواهد شد. اما در حال حاضر ما فکر می کنیم که همه ما به
سوء تغذی مبتلا خواهیم شد به دلیل اینکه ما نمی توانیم هر روز کچالوی جوشانده و آب
پز را به تکه از نان بخوریم. حتی
نان گندمی که اینها به ما می
دهد، کاملا متفاوت از نانی است که ما تمام عمر خورده ایم و به خوردن آن عادت کرده
ایم و ما نمی توانیم حتی این نان را بخوریم. نانی که ما به خوردن آن عادت داریم،
بیشتر شبیه نان ترکی اما در کمپ آنها نوع دیگری از نان به ما می دهند. گاهی اوقات هنگامی که آنها به ما گوشت می دهند،
ما نمی دانیم که آن گوشت خوک است یا نه و این یکی از دلایلی است که ما نمی توانیم آن
گوشت را در کمپ بخوریم. آنها در ادامه افزوده اند که ما به خوردن برنج بسمتی عادت
داریم اما آن برنج درین کمپ ها در دسترس نیست و این برنجی که بما تهیه می کنند یک
نوع دیگری از برنج است که به شکل جوشانده به ما می دهند و آن هم بدون روغن، بدون
نمک و ما نمی توانیم آن را بخوریم. هنگامی که آنها به ما چیپس یا کچالوی سرخ کرده می
دهند، روغن آن بد بو است که اگر آن را در نوع مختلف روغن سرخ کنند شاید بتواینم
بخوریم اما حالا به خاطر بوی بد روغن آن نمی توانیم آنرا بخوریم. آنها همچنان
افزوده اند که هنگامی که ما به چگونگی رفتار کارکنان کمپ در قبال ما مهاجران نگاه
کنیم، از رفتار و طرز نگاه آنها بر میاید که آنها از ما متنفر اند و به همین دلیل
زمانی که آنها به ما غذا می دهند، ما مطمئن نیستیم که آیا آن غذا بی خطر است برای
خوردن یا نه. ای کاش می توانستیم ما غذای خود را خودمان
بپزیم.
ترس از توضیح مشکلات
93 فیصد
از مهاجرانی که مصاحبه کردند حاضر به ذکر نام و آدرس خود نیستند و زمانی که از آنها
پرسیده شد که چرا نمی خواهند نام و آدرس خود را ذکر کنند؟ آنها گفتند که آنها می ترسند که اگر ازین وضعیت
شکایت کنند، وضعیت برای آنها می تواند حتی بدتر از چیزی که است، بشود. آنها می
گویند که در اینجا بسیار دشوار است که بتوانی از وضعیت شکایت کنی و آنچه را که بر
تو می گذرد بیان کنی. هر چند که می گویند درین کشور ها آزادی بیان
وجود دارد اما این آزادی برای ما وجود ندارد. آنها می گویند که برای ما وضعیت
کاملا متفاوت است. اگر ما چیزی بگوئیم که آنها خوش ندارند، آنها
ما را مجازات می کنند و هیچ کس برای دفاع از حقوق ما وجود ندارد. آنها می توانند ما را از کمپ بیرون کرده و یا
ما را به کمپ دیگری تبدیل کنند که شرایط آن حتی بدتر ازین کمپ است.
نا امید شدن از حقوق اساسی بشر
برخی
از مهاجرانی که مصاحبه کردند گفتند که وقتی برای اولین بار به اروپا آمدند، آنها هیچ
چیزی در مورد حقوق بشر و حقوق اساسی خود نمی دانستند. آنها فکر می کردند مهاجرت یک جرم است و
مهاجران هیچ نوع
حقوق ندارند و برخی از کارکنان کمپ مهاجرت آنها را حتی از حقوق اساسی شان مانند
دسترسی به آموزش و پرورش، حق بیرون رفتن از کمپ مهاجرت، حق انتخاب غذا برای خوردن،
حق پیدا کردن بعضی از دوستان همزبان، حق انتخاب یک شهر برای زندگی و حتی حق
استفاده از وسایل حمل و نقل و حق کار کردن را از آنها گرفته بودند. حتی حق دعوت خانواده
از پناهندگانی که به رسمیت شناخته می شود، در بسیاری از موارد گرفته می شود. تبعیض
و بوروکراسی باعث می شود که زندگی حتی سخت تر از آنچه در افغانستان است برای
مهاجرین افغان در اروپا شود. یکی از مهاجرانی که مصاحبه کردند، توضیح داد که
درینجا لبخند های ساختگی بسیار زیاد است طوری که اگر کسی به تو لبخند میزند تا
نشان دهد که او تو را دوست دارد و به تو مهربان است، این لبخند فقط برای فریب دادن
است، اما همچنین کسانی را دیده اند که در ظاهر به سوی مهاجران لبخند می زنند اما
در غیاب کار مهاجر را مشکل ساخته و برای او مشکلات بیشتری ایجاد می کند. این نوع
فرهنگ دو رویی و هیپوکراسی در اروپا بسیار زیاد است که مهاجران افغانستان با این
نوع رفتار دوگانه آشنا نیستند.
فشار روانی و مشکلات
همه
این مشکلات به تشدید فشارهای روحی و روانی بر مهاجران افغانستان کمک می کند و ممکن
است این نوع فشار های روحی، روانی و عصبی یک فرد عادی مهاجر را بسیار عصبانی و
پرخاشگر جلوه دهد. بی خوابی، افسردگی، حرکات مملو از خشم، حرکات
بی اختیار عضلات، پریدن چشم و عضلات دیگر بدن، فشار خون بالا، آلرژی غذایی، دندان
های حساس، درد در قلب، تخریش پوست بدن و خنده های بیش از حد، پرحرفی، جنگ و
عصبانیت از شایع ترین علائم فشارهای روحی و روانی می باشد که در اشخاص مختلف به
اشکال مختلف بروز می کند. انزوا، شوک فرهنگی، بی اعتمادی، از دست دادن اعتماد به
نفس و عزاداری فرهنگی شایع ترین پیامدهای فشارهای روانی تقریبا در هر مهاجر قابل
مشاهده است.
تهدید و عدم اجازه برای رفتن به بیرون
برخی
از دستیاران اجتماعی که در کمپ های مهاجرت کار می کنند، حتی اگر از آنها اصل هدف
وظیفه شان را بپرسید، وظیفه اصلی آنها تسهیل روند مهاجرت برای پناهندگان و مهاجران
است، اما به نوبه خود در عمل بالعکس این هدف رفتار می کنند و با ایجاد قیودات و
قوانین احمقانه، زندگی را به مهاجران از چیزی که است، بد تر می سازند. برخی از مهاجرانی که مصاحبه کردند، اشاراتی
داشتند به خانواده های اهل افغانستان که آنها تهدید شده بودند و با آنها در کمپ
مهاجرت بدرفتاری شده بود و حتی بیرون رفتن از کمپ مهاجرت برای آنها ممنوع اعلام
شده بود و گشت و گذار و یا بازدید از برخی از دوستان افغان در بیرون از کمپ خلاف
مقررات کمپ مهاجرت اعلام شده بود. آنها گفتند که مهاجرانی که در کمپ مهاجرت زندگی
دارند، باید از تمام دستورات کارمندان کمپ و دستیاران اجتماعی اطاعت کنند، در غیر
این صورت آنها با مجازات های خشن و بی رحمانه روبرو هستند.
رفتار توهین آمیز
برخی
از مهاجرانی که مصاحبه کردند رفتار توهین آمیز در مقابل مهاجران را به عنوان یک
مشکل دیگر برای مهاجران و پناهندگان دانسته اند که باعث می شود آنها همیشه رنج ببرند.
رفتار توهین آمیز شامل کلمات آزار دهنده، تعمیم، تعصبات و رفتار دیگران با شما مثل
یک کودکی است که هیچ چیزی را نمی داند و اینگونه رفتار بسیار توهین آمیز و تحقیر
کننده است.
جنگ
جنگ
در سطوح مختلف رخ می دهد. گاهی اوقات در میان مهاجران و پناهندگان
کشورهای مختلف به دلیل تصورات و پیش فرض ها و معلومات نادرست و اشتباه یا غلط در
مورد یک فرهنگ دیگر، قضاوتهای نادرست و فشارهای روانی بیش از حد و در نتیجه خشم و
عصبانیت ناشی از فشار های روانی حتی در میان کارمندان یک کمپ و مهاجران نیز رخ می
دهد که علت اساسی آن عدم موجودیت برنامه های "مدیریت خشم" است. و یا
گاهی اوقات جنگ در میان خود دستیاران اجتماعی و کارکنان یک کمپ نیز رخ می دهد که
دلیل آن عدم آموزش و برنامه های مناسب در مورد "مدیریت تنوع فرهنگ ها" و
عدم ایجاد آگاهی در مورد مدیریت تنوع فرهنگی است.
اخراج از کمپ مهاجرت و خواب در پارک
این
نوع رفتار هایی که در بالا گفته شد که بیشتر ناشی از خشم منفی و یا دیگر مشکلات روانی
است، بیشتر بهانه به دست کارمندان یک کمپ مهاجرت می دهد که با ابراز نارضایتی از
یک مهاجر افغان، از مسئولین بخواهد که باید مهاجر افغان مجازات شود، بیشتر مواقع
این مجازات ها بدون در نظر گرفتن این موضوع اتفاق می افتد که اشتباه از چه کسی
بوده است. در هر نوع مسئله، پناهندگان افغان باید سرزنش شوند
چرا که آنها زبان را نمی دانند و نمی توانند از خود دفاع کنند. و چون جنگ در کشور
شان است، بیشتر این مسئله مردم افغانستان را جنگجو معرفی کرده است. و عمین مسائل باعث
می شود که آنها ساده ترین هدف برای سرزنش باشند. برخی از آنها که برای مجازات از کمپ مهاجرت
بیرون رانده میشوند، بیشتر کسانی از کمپ مهاجرت بیرون رانده می شوند که درخواست
پناهندگی شان جواب مثبت گرفته است و آنها مجبور می شوند که در پارک و یا در خانه
مهاجران دیگر خواب کنند تا زمانی که آنها بتوانند یک خانه کرایی برای خود شان پیدا
کنند.
مسکن و مشکلات اسکان
پناهندگان
افغان عمدتا بدون هر نوع کمک با مشکلات باقی می مانند به خصوص زمانی که آنها نیاز
به پیدا کردن یک آپارتمان، خانه، یک استودیو و یا یک اتاق کرایی دارند. مهاجرانی که مصاحبه کردند، بیشتر از پیدا کردن مسکن
در یک کشور جدید برای اولین بار رنج برده اند. حقایق دیگر مانند ندانستن زبان و نداشتن
اطلاعات در مورد یک کشور و شهر های آن کشور این مشکل را بیشتر تشدید می کند. سوال اصلی این است که زندگی برای یک مهاجر
افغان در کام شهر بهتر است؟ چند شهر و ولایت درین کشور وجود دارد؟ به طور متوسط کرایه
ماهانه برای یک آپارتمان با دو اتاق چند است؟ حد وسط مصرف برق در یک ماه برای یک
شخص چقدر است؟ بل گاز در یک ماه چقدر است؟ مصرف آب یک نفر در یک ماه چقدر است؟ آیا من می توانم از عهده این مصارف برایم؟ از کجا می توانم این نرخ ها و قمیت ها را پیدا
کنم؟ من
خانه را باید از کجا پیدا کنم؟ من
هیچ دسترسی به اینترنت ندارم. من هیچ بودجه برای سفر کردن و جستجو برای خانه
ندارم. چگونه از شهری به شهر دیگر سفر کنم؟ من موتر ندارم. من حتی یک بایسکل هم
ندارم که بتوانم با آن بروم در شهر و خانه پیدا کنم. من کار و عایدی ندارم که
بتوانم تیلفونم موبایلم را شارژ کنم و زنگ بزنم به صاحبان خانه. چگونه من میتوانم خانه پیدا کنم؟ در کدام جاده
ها باید پشت خانه بگردم. من جاده ها را بلد نیستم، چگونه دوباره به این کمپ
برگردم؟
آیا یافتن جایی برای زندگی مشکل
است؟
صاحبان
خانه ها در کشورهای اتحادیه اروپا معیارهای برای انتخاب کسانی دارند که می خواهند
خانه خود را به آنها کرایه بدهند. اگر شما این معیارها را برای انتخاب داشتید، به
شما خانه می دهند اما اگر این شرایط را پوره نکنید، کسی به شما خانه نمی دهد.
شرایط به شرح زیر است:
1.
کسی که خانه کرایه می گیرد (مستاجر) نباید بیکار باشد و باید عاید خوبی
داشته باشد.
2.
کسی که خانه کرایه می گیرد (مستاجر) نباید یک مهاجر باشد.
3. کسی که خانه کرایه می گیرد (مستاجر) باید زمینه های اجتماعی و فرهنگی مشترک
با مالک داشته باشد (همکیش باشد).
4.
کسی که خانه کرایه می
گیرد (مستاجر) باید به همان
زبان صاحب خانه صحبت کنند.
مهاجران و پناهندگان تازه وارد به وضوح در هر
بخشی از این معیارها مطابقت ندارند و هر کدام این معیار ها برای آنها مشکل ایجد می
کند. همین معیار ها دلیل اصلی مشکل پیدا کردن خانه کرایی برای مهاجران و پناهندگان
تازه وارد در بعضی از کشور های اروپایی است. مهاجرانی که مصاحبه کردند گفته اند، که آنها برای
پیدا کردن یک خانه مناسب برای کرایه باید حداقل 200 شماره تیلفون را برای دریافت 4 شانس
برای ملاقات و بازدید از آپارتمان زنگ بزنند. این در حالیست که بیتشر صاحبان خانه بلافاصله
با شنیدن لهجه متفاوت بر روی گوشی، جواب منفی و رد می دهند. بیشتر جواب منفی زمانی
شروع می شود که صاحبان خانه سوال های می پرسد "اهل کدام کشور هستید؟"،
"آیا شما کار دارید یا بیکار هستید؟ "،" آیا شما یک پناهنده یا
مهاجر هستید؟ "،" چه؟ شما گفتید که از افغانستان هستید؟ !!!"،"
با عرض معذرت ما خانه کرایی نداریم."،" آیا شما مسلمان هستید؟
"،" متاسفانه ما خانه کرایی نداریم".
مصارف
مالی و هزینه جستجوی یک خانه برای یک مهاجر یا پناهنده تازه وارد که هیچ چیزی
ندارد و همه چیزش را از دست داده است، مقرون به صرفه نیست، به عنوان مثال یک
پناهنده افغان تازه وارد که تمام آنچه آن سرمایه ی را که تا امروز اندوخته بود،
بیست هزار دالر برای هر عضور خانواده اش خرچ راه کرده و با قبول خطر مرگ خودش را
به یکی از کشور های اروپایی رسانیده است و خودش را همراه با خانواده اش نجات داده است.
مقداری پول هم از دیگران قرض گرفته است تا بتواند به اینجا برسد. حالا درین نقطه
از زندگی او دیگر هیچ پولی ندارد که بتواند مصارف خرچ و خوراک خانواده اش را
بپردازد، چه رسد به اینکه او بتواند با 400 شماره تیلفون برای گرفتن 8 شانس برای
دیدن یک خانه کرای زنگ بزند. تنها این یک هزینه نیست بلکه هزینه های حمل و نقل از
یک کمپ مهاجرت یا پناهندگان به یک شهر دیگر، آن هم نه یک بار بلکه چندین بار.
دریافت کمترین کمک و راهنمایی از جانب
کمپ مهاجرت در پیدا کردن خانه
به
گفته برخی از مهاجرانی که مصاحبه کردند، کمپ های مهاجرت نظر به قانون موظف اند که
باید برای مهاجران و پناهندگان تکت های ریل (قطار)، تکت منی بس و ترم را برای
دریافت خانه بدهند. این نوع یک بودجه را کمپ های مهاجرت دارد اما کارمندان کمپ بر
مهاجران قیودات اضافی وضع کرده و حتی همین تکت ها را به آنها نمی دهند. به گفته
برخی از مهاجران، کارمندان کمپ مهاجرت و پناهندگان در یافتن خانه با مهاجران
همکاری نکرده و بر عکس برای آنها مشکلات ایجاد می کنند. نظر به گفته برخی از مهاجران، کارمندان بیشتر
کمپ های مهاجرت مبتنی بر همکاری و حمایت نیست وقتی سخن از پیدا کردن خانه به میان
میاید. خانه در کشور های اروپایی بیشتر برای فامیل های بزرگ نیاز است. در کشور های
اروپایی تعداد اتاق های یک خانه یا یک اپارتمان بر اساس قانون مبتنی بر تعداد
اعضای یک خانواده در نظر گرفته می شود. موسساتی اند که از کیفیت زندگی خانواده ها
نظارت می کنند و اگر تعداد خانواده ها بر اساس تعداد اعضای یک خانوده تشکیل نشود و
یا یک خانه از استندرد های معیاری مثل سیستم آبرسانی، سیستم گاز، سیستم مرکز گرمی
و غیره امکانات برخوردار نباشند، صاحبان خانه مجازات می شوند. بیشترین تعداد
مهاجران افغانستان پسران جوان و مجرد اند که به اروپا مهاجر می شوند. برای آنها
بیشتر یک اپارتمان، یک استودیو (یک اتاق که آشپزخانه و حمام آن در داخل همان اتاق
است) و یا یک اتاق ضرورت است. کمک و همکاری کمپ های مهاجرت برای پناهندگان تازه
واردی که حتی نام و تعداد شهر های یک کشور را نمی دانند و همچنان استفاده درست از سیستم
ترانسپورت عامه (ریل یا قطار، منی بس، ترم، بایسکل) ها را به درستی نمی دانند و
حتی پیدا کردن یک آدرس برای مهاجران تازه وارد بسیار مشکل است و آنها نمی توانند
برای جستجوی یک خانه بیرون برایند.
بستگان دستیاران اجتماعی گاهی اوقات
کمک و راهنمایی می کنند
مهاجرانی
که مصاحبه کردند گفتند که گاگاهی بستگان دستیاران اجتماعی که از جمله کارمندان یک کمپ
مهاجرت محسوب می شوند، برای منافع شخصی شان گاگاهی با مهاجران در کرایه دادن اتاق و
یا اپارتمان خود به مهاجران کمک کرده اند. آنها وقتی از مجبوریت های یک مهاجر خبر
می شوند، اپارتمان خود را به بالاترین قیمت ماهانه به مهاجران کرایه می دهند چون
از بودجه آنها با خیر اند. بیشتر مهاجران افغان یک اتاق کوچک را برای خود به قیمت
ماهانه 600 یورو در ماه کرایه گرفته اند که این کرایه برای آنها بسیار مشکل است. قیمت
برق و گاز در اروپا بسیار زیاد است و برای همین منظور است که بیشتر مردمان اصلی
اروپا در مصرف برق و گاز به قدری احتیاط می کنند که شام ها کوچکترین چراغ ها را که
به نام گروپ های کم مصرف معروف هستند، تنها وقتی روشن می کنند که کار بسیار ضروری
داشته باشند. بیشتر آنها شام خود را در تاریکی می گذرانند. با همه احتیاط، مصارف
یک شخص در هر ماه حدود صد یورو از درک گاز، برق و آب می شود که پرداخت این هزینه
با کرایه خانه بار بسیار گرانی بر دوش مهاجران تازه واری است که هیچ کاری و هیچ
نوع عایدی ندارند. بیشتر مهاجران تازه وارد افغانستان در اروپا به خاطر نداشتن پول
کافی روزانه یک وقت غذا می خورند که این مسئله خطر ابتلا به سوء تغذی را افزایش می
دهد. تعداد دیگری از افغان ها یا از افغانستان و یا هم از کشور های دیگر که در آن
کشور فامیل و اقاربی دارند، پول می خواهند تا بتوانند مصارف خود را بپردازند.
مجبور به زندگی در خانه خالی سرد در
زمستان
برخی
از مهاجرانی که مصاحبه کردند ذکر کرده اند که آنها یک خانه خالی را کرایه گرفتند، گرچه
این خانه ها حتی اگر به قیمت خیلی بالا و مقرون به صرفه نیست، اما هنوز هم بعضی
موسساتی اند که باید به آنها کمک کنند تا برای خود مهاجرین تازه وارد فرش، ظرف و
لوازم خانه بخرند. بر اساس بسیاری از قوانین کشور های اروپایی، هر شخص در اروپا یک
بار در زندگی خود حق دارد از دولت کشور مبلغ یک هزار یورو برای خرید فرش، ظرف و
لوازم خانه درخواست کند. این حق توسط قانون به رسمیت شناخته شده است. اما وقتی یک
مهاجر منحیث مهاجر پذیرفته می شود و حقوق او به رسمیت شناخته می شود، او نیز شامل
این قانون شده و دولت های کشور های اروپایی نظر به قانون موظف اند که برای آنها
مبلغ یک هزار یورو بپردازد تا آنها برای خود فرش، ظرف و بعضی لوازم دیگر خریداری
کنند. هرچند که یک هزار یورو در اروپا بسیار مبلغ ناچیزی است که با آن فقط می شود
یک یخچال و یک ماشین لباس شویی خرید، اما باز هم خوب است. مشکل مهاجران در این است
که آنها با وجود اینکه مشکل دارند و اشد نیاز به همین مقدار پول دارند اما موسساتی
که باید این مبلغ را بپردازند، بنابر دلایل تبعیض و سلیقه های شخصی، مهاجران را
جزا داده و می گذارند که برای ماه در شب های سرد زمستان با کودکان خود، بدون
دریافت هر گونه کمک فوری یا همان مبلغ یک هزار یورو که میتواند لوازم اولیه مانند
تخت، پتو و تشک را برای آنها بخرد، در خانه های خالی بخوابند و سرما بخورند. این نوع
رفتار های تبعیض آمیز بسیار به دشت مایه نگرانی است. مهاجران که مصاحبه کردند،
گفتند که رنج زیادی کشیده اند اما بعد از سپری شدن چند ماه همان موسسات مربوطه
اقدام کرده و همان مبلغ 1000 یورو را که توسط قانون به رسمیت شناخته شده است را، برای
خرید لوازم خانه، پس از گذشت زمستان به آنها داده اند.
ثبت و راجستر آدرس و انتظار طولانی
برای آمدن و کنترل پلیس از آدرس خانه
مهاجرانی
که مصاحبه کردند گفته اند که آنها باید برای ماه ها در خانه منتظر بمانند تا پلیس یک
روزی بیاید و خانه آنها را کنترل کرده و آدرس خانه آنها را ثبت و راجستر کند. در اروپا
مسئله داشتن آدرس برای هر شخص بسیار مسئله جدی است و اگر کسی آدرس ثبت و راجستر
شده نداشته باشد، بدان معناست که وجود ندارد و شخص بدون یک آدرس، نمی تواند از هیچ
نوع خدمات رفاه عامه برخوردار شود. همه جاده های اروپا نام دارند و تمام خانه های
این کشور یک شماره دارند طوری که در در هر جاده خانه های سمت راست، خانه هایی است
که شماره جفت دارند و خانه های سمت چپ جاده شماره های طاق دارند. هر ناحیه یک کود
پستی دارد و نوشتن آدرس نیز ترتیب خودش را دارد، طوری که شما اول باید نام جاده را
بنویسید، سپس شماره خانه تانرا بنویسید، سپس کود پستی ناحیه را بنویسید، سپس نام
منطقه، نام شهر و نام کشور را. این طرز نوشتن یک آدرس است. اما این پروسه ثبت و
راجستر کردن آدرس برای مهاجران افغانستان به شکل بسیار غیر عادی طول می کشد و وقت
آنها را می گیرد. این پروسه به یک پروسه بوروکراتیک مبدل شده است که باید هفته ها
بگردی تا بتوانی آدرس خانه خود را راجستر کنی. تمام مراحل دیگر اداری از قبیل گرفتن
آیدی کارت الکترونیک، و خیلی چیزهای دیگر به همین ثبت و راجستر کردن آدرس مهاجرین بستگی
دارد، اما آنها باید منتظر بمانند و باز هم منتظر بمانند.
ارسال به مناطق دور افتاده
هنگامی که مهاجران و
پناهندگان تازه وارد در یک کشور اروپایی شهر های آن کشور را بلد نیستند، به خوبی
نمی دانند و نمی توانند که تصمیم بگیرند که در کدام شهر زندگی کنند. آنها نمی
دانند که در کدام شهر فرصت های کاری بیشتر و بهتر و دسترسی به آموزش و پرورش سهل
تر و دسترسی به حمل و نقل عامه ارزان تر است. بیشتر آنها توسط کمپ های مهاجرتی به مناطق دور افتاده
مانند روستاهای که در آن هیچ پناهنده دیگر وجود ندارد، فرستاده می شوند. آنها احساس تنهایی می کنند و از اتنهایی رنج می
برند و به افسردگی شدید مواجه شده و در نتیجه آن به عزاداری فرهنگی و انزوا
میروند. برخی از مهاجرانی که مصاحبه کردند مشکلات زیرین را به عنوان مشکل اصلی خود
در روستا های دور افتاده از شهر اشاره کردند:
•
بازارها
و سوپرمارکیت ها در فاصله نزدیک نیست.
•
دسترسی
به امکانات حمل و نقل عامه سخت است.
•
فرصت
های شغلی و کاری وجود ندارد.
•
هیچ
همزبانی در نزدیکی ها پیدا نمی شود.
•
کرایه خانه ها بسیار زیاد است.
دام یا تله مالی
مهاجرانی
که مصاحبه کردند گفتند که آنها در یک تله مالی افتاده اند که به خاطر این تله است
که آنها حتی قادر به دسترسی به مواد غذایی خوب ندارند. آنها تمام پول خود را صرف پرداخت
به کریه خانه و برق، گاز و آب کرده و چیزی که برای آنها باقی میماند تنها 100 یورو
یا 150 یورو است که باید تا پایان هر ماه با همان مقدار پول سازش کنند. این مقدار
پول به هیچ وجه برای هزینه های ماهانه شان که شامل غذا، لباس، حمل و نقل، هزینه
های صحت، آموزش و پرورش و غیره کافی نیست حتی بعضی از دارو هایی که شامل بیمه صحی
نمی شوند نیز باید از همین پول خریداری شوند.
اعتیاد
مهاجرانی
که مصاحبه کردند به یک مشکل جدی دیگر نیز اشاره کرده اند که اعتیاد است. اعتیاد به
عنوان یک مسئله جدی در میان پناهندگان افغان از جمله دختران نوجوان افغان با توجه
به سطوح بالایی از تشویش، افسردگی و فشارهای روانی اشاره شده است. آنها فکر می کنند که اعتیاد یک نوع واکنش در
مقابل عدم توانایی برای مدیریت انواع و اقسام مشکلات و فشارهای روحی و ورانی است
که جوانان مهاجر برای فراموش کردن اندوه ناشی از عدم توجه به مشکلات و مسائل زندگی
شان، شروع به نوشیدن مشروبات الکلی و به تدریج به کشیدن حشیش، ماری جوانا و بعد از
آن به مرحله بزرگتر آن به مواد مخدر قوی تر مانند هروئین دست می زنند. مهاجرانی که مصاحبه کردند شاهد اعتیاد دختران جوان
افغان بوده اند که معتاد به هروئین شده اند. تعداد پسران افغان که به حشیش و الکل
معتاد شده اند نیز هر روز در حال افزایش است.
تعقیب و دنبال کردن
برخی از مهاجرانی در مصاحبه
های خود گفته اند که کسانی آنها را تعقیب کرده و افراد ناشناس به دنبال آنها در
همه جا می روند. برخی از آنها نیز از نقض حریم خصوصی شان توسط چنین اشخاص مجهول الهویه
ذکر کرده اند. به عنوان مثال آنها گفته اند که هر زمانی که آنها بیرون بروند، آنها
بیشتر در ورودی اپارتمان خود را قفل کرده و گاهی اوقات، حین بازگشت، آنها درب اپارتمان
خصوصی خود را باز می بینند که این باز بودن دروازه خانه های آنها نقض صریح حریم
خصوصی آنها خوانده شده است.
