I have translated a poem of Saadi about Humanity

تن آدمی شریف است به جان آدمیت

نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی

چه میان نقش دیوار و میان آدمیت

خور و خواب و خشم و شهوت شغبست و جهل و ظلمت

حیوان خبر ندارد ز جهان آدمیت

به حقیقت آدمی باش وگرنه مرغ باشد

که همین سخن بگوید به زبان آدمیت

مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی

که فرشته ره ندارد به مقام آدمیت

اگر این درنده خویی ز طبیعتت بمیرد

همه عمر زنده باشی به روان آدمیت

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند

بنگر که تا چه حد است مقام آدمیت

طیران مرغ دیدی تو ز پای بند شهوت

به در آی تا ببینی طیران آدمیت

نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم

هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت سعدی 

The human body is noble with a human soul

This Beautiful cloth is not the sign of Humanity

If humanity is in a person's eyes and mouth and ears and nose

What is the difference between the painting of the wall and humanity?

Eating, sleeping, anger and lust are the ignorance and darkness

The animals do not know the world of humanity

Be a real human being in practice or otherwise it will be a bird

Who speak the language of humanity

You were not a human if you’re captured by the devil

Angels would be surprised to see the goodness of the humanity

If the wildness dies inside you

You’ll live a long life in the souls of humanity

A man can reach where he sees nothing but the goodness of the God

See how high is the position of humanity

You’ve seen the flying of the birds all-aimed at lust

Rise until you see the flying of humanity

I haven’t told you the grace nor gave you the advice

We’ve heard the people express the humanity

Saadi